Photo: Βασίλης Καλέγιας
ΜΑΡΙΑ ΓΚΟΤΣΗ
Μητέρα
Φωτογραφήθηκε στον Εθνικό Κήπο
Η ΜΑΡΙΑ ΛΕΕΙ:
Ο βασικός λόγος που τρέχω, πέρα απο την απίστευτη ευεξία που αισθάνομαι κάθε φορά που τελειώνω μια προπόνηση ή έναν αγώνα, είναι οτι δίνω κίνητρο στα παιδιά μου να συμμετέχουν κι εκείνα σε παιδικούς αγώνες και να θέτουν αθλητικούς στόχους. Εύχομαι όταν ενηλικωθούν να τρέχουμε μαζί.
Ακόμα κι όταν νιώθω κουρασμένη θα βγω απο την πόρτα αφού ξέρω πως όταν γυρίσω θα αισθάνομαι καλύτερα. Δε θυμάμαι ποτέ να ένιωσα μετά το τρέξιμο χειρότερα απ’ ότι πριν το τρέξιμο.
Αν και δεν έχω πολύ καιρό που τρέχω συστηματικά, έχω λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες. Κάθε αγώνας είναι και μια διαφορετική εμπειρία. Αλλοτε κυριαρχεί η ικανοποίηση της επίτευξης, ακόμα και της υπέρβασης των στόχων, άλλοτε η στεναχώρια της μη επίτευξης των προσδοκιών μου. Ομως όσα με διδάσκουν οι μικρές αποτυχίες, είναι αυτά που με θα με βοηθήσουν σε μελλοντικές επιτυχίες.
Εχοντας τρέξει σε μερικούς ημιμαραθώνιους μέχρι τώρα, ο επόμενος στόχος είναι να τρέξω στο μαραθώνιο. Για να ακριβολογώ ο στόχος δεν είναι ο μαραθώνιος αυτός καθεαυτός, αλλά να έχω τη διάθεση, την υπομονή και την επιμονή να κάνω την κατάλληλη προετοιμασία ώστε να στηθώ στην αφετηρία. Οπότε ο επόμενος στόχος είναι η σωστή μαραθώνια προετοιμασία. Εύχομαι να τα καταφέρω φέτος και να βρεθώ στην αφετηρία του κλασικου μαραθώνιου της Αθήνας στις 11/11.
Το ωραιότερο σημείο που έχω τρέξει είναι στα Κανάλια της Μυκόνου, άνοιξη, την ομορφότερη εποχή στο νησί, πρωί, δίπλα στη θάλασσα, βλέποντας απέναντι τη Χώρα και τον ήλιο ν’ ανατέλλει.
Συνήθως τρέχω δίπλα στη θάλασσα. Λατρεύω να ακούω τον ήχο της, τα βήματα μου, και να ταξιδεύω με τις σκέψεις. Γι αυτό προτιμώ να τρέχω μόνη και δεν ακούω ποτέ μουσική: Θέλω να ρουφάω κάθε στιγμή απο το τοπίο και τους ήχους του.
Φυσικά και έχει θηλυκότητα το άθλημα, την εντοπίζω κάθε φορά που ψάχνω να αγοράσω ρούχα που να ταιριάζουν με τα παπούτσια μου, κορδελάκι για τα μαλλιά και καπελάκι ασορτί με την μπλούζα μου, και φυσικά δεν ξεχνάω ποτέ να χαμογελάω όταν βλέπω φωτογράφο στους αγώνες!
Υπάρχουν μέρες που βαριέμαι να τρέξω, γι αυτό βοηθούν πολύ οι αγώνες και το πρόγραμμα προετοιμασίας που πρέπει να προηγείται αυτών. Ξέρω ότι αν παρεκκλίνω του προγράμματος θα έχω πρόβλημα στον επόμενο αγώνα, οπότε πάντα οι αγώνες καταφέρνουν να λειτουργούν ως κίνητρο για να μη χάνω πολλές προπονήσεις.
Τα πρωινά αγώνων όπου κάνει τρελό κρύο, έχει αέρα και ενίοτε βροχή, αισθάνεσαι εντελώς μαζοχιστής την ώρα που φεύγεις απο το σπίτι για να πας να τρέξεις. Οταν όμως φτάνεις στην αφετηρία και βλέπεις πόσος κόσμος είναι μαζεμένος εκεί, τότε σκέφτεσαι «εντάξει, είμαστε πολλοί οι τρελοί τελικά»!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Οι συμμετοχές σε αγώνες έχουν διπλασιαστεί την τελευταία πενταετία στη χώρα μας. Αν δεν έχετε νιώσει ακόμα την εμπειρία, δηλώστε συμμετοχή!