ΚΑΤΙΑ ΤΡΑΚΑΔΑ
Στυλίστρια, καθηγήτρια (σε θέματα βιομηχανίας της μόδας) και «κατά κύριο λόγο, μαμά, μητέρα, μάνα»
Φωτογραφήθηκε στην πεζογέφυρα του Καλατράβα στη Μεσογείων
Η ΚΑΤΙΑ ΛΕΕΙ:
Τρέχω για να ξεχνάω όλα αυτά που το μυαλό μου δεν σταματάει να μου υπενθυμίζει.
Στόχος μου είναι να φτάνω μακρύτερα κάθε φορά. Δεν μετράω το χρόνο που αφιερώνω, αλλά την απόλαυση που αποκομίζω από την επιμήκυνση της… διαδικασίας.
Δεν έχω τραυματιστεί τρέχοντας αλλά έχω πέσει μετά από τρέξιμο περπατώντας – ειρωνικό!
Πάντα τρέχω με μουσική. Οι επιλογές εξαρτώνται από την εποχή του χρόνου, την προσωπική μου «εποχή», αλλά και τη στιγμή.
Στο τρέξιμο με ανεβάζει κάθε τι που αντιλαμβάνομαι την ώρα που κινούμαι, αναπνέω, λαχανιάζω. Γίνομαι ένας πιο γρήγορος, αλλά και πιο ουσιαστικός παρατηρητής όλων όσων συμβαίνουν γύρω μου, από το θρόισμα των φύλλων και το φτερούγισμα ενός πουλιού, μέχρι τη μούντζα ενός συγχυσμένου οδηγού.
Το κίνητρό μου για να νικάω την τεμπελιά είναι το συναίσθημα που νιώθω μετά το τρέξιμο. Αισθάνομαι γεμάτη, δυνατή και πιο ευδιάθετη για οτιδήποτε εύκολο, δύσκολο, βαρετό ή κουραστικό ακολουθεί στην καθημερινότητά μου. Είναι τόσο συγκλονιστική η αίσθηση, που αρνούμαι να τη συγκρίνω με οποιοδήποτε τεμπέλικο ερωτηματικό τύπου «Μήπως να το αφήσω για αύριο;».
Υπάρχουν όμως και οι μέρες που απλά νιώθω κουρασμένη συναισθηματικά για οποιαδήποτε δραστηριότητα, πόσο μάλλον για τρέξιμο. Λείπει το εσωτερικό κίνητρο. Όμως ακόμα και αυτό είναι για μένα μια υγιής φάση που αν τη δω με σεβασμό, τελειώνει σύντομα και μου χαρίζει νέα ορμή!
Είναι γυναικείο σπορ το τρέξιμο. Η αρμονία συναισθήματός και κίνησης είναι αυτό που του προσδίδει θηλυκότητα και γοητεία.
Το τρέξιμο έχει την πλάκα του, τον εθισμό του, αλλά και το μαζοχισμό του σε ισόποσες δόσεις… Αυτή είναι η συνταγή της ευχαρίστησης!
Όταν διανύω μεγάλες αποστάσεις, σκέφτομαι τη ζωή μου όλη. Με άλλο σενάριο κάθε φορά.
Το ομορφότερο σημείο που έχει τρέξει: Στο Hyde Park του Λονδίνου, μια μέρα με ήλιο.
Αγαπημένο υγιεινό σνακ: Καρότα και ανάλατοι ξηροί καρποί (αμύγδαλα, καρύδια και κάσιους).
Αυτή την περίοδο ακούει τρέχοντας: «A lady of a certain age», των Divine Comedy.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Κάτια, σ’ ευχαριστούμε για την έμπνευση. Πάντοτε νιώθαμε ότι, εκτός από σωματική, το τρέξιμο αποστάσεων είναι μια έντονα πνευματική διαδικασία, που μοιάζει με διαλογισμό…
Κείμενο: Αννυ Ζερβού