Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ:
Communications Manager
Ονομάζομαι Πηνελόπη Ζαούδη. Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές μου στο marketing κι έχοντας ένα βαθύ πάθος για την στρατηγική επικοινωνίας των brands είχα την τύχη να ηγηθώ της επικοινωνίας μερικών από τα σπουδαιότερα brands στον χώρο των αλκοολούχων ποτών. Νωρίτερα φέτος, αναζητώντας μια νέα πρόκληση έκανα μια μεγάλη στροφή και είπα ναι στον χώρο της ομορφιάς. Σήμερα εργάζομαι στην εταιρεία Sarantis στο division των Luxury cosmetics, έχοντας υπ’ ευθύνη μου την επικοινωνία του συνόλου των brands. H σχέση μου με τον αθλητισμό είναι ερασιτεχνική αλλά σίγουρα μια σχέση με ισχυρούς δεσμούς με συμμετοχή σε αγώνες και κάποιες διακρίσεις.
Το τρέξιμο ήταν το πρώτο που μπήκε στη ζωή μου, εν έτει 2009, όταν ακόμα έκανα τις σπουδές μου στο Λονδίνο. Εκεί η κουλτούρα του τρεξίματος ήταν σαφώς πιο ανεπτυγμένη. Μένοντας λοιπόν κοντά στην Tate Modern δίπλα στον Τάμεση και πολύ κοντά σε μία ζώνη γραφείων, παρατηρούσα ότι ο κόσμος μόλις τελείωνε την δουλειά του έβγαινε από το γραφείο με αθλητική περιβολή και ξεκινούσε να τρέχει- πιθανά μέχρι το σπίτι του. Φυσικά η παραποτάμια περιοχή του Τάμεση (Bankside) έκανε την διαδρομή εξαιρετικά ευχάριστη. Ήταν η στιγμή που είπα ‘γιατί όχι κι εγώ’ κι έτσι ξεκίνησα να τρέχω.
Το τρίαθλο μπήκε στη ζωή μου με πολύ πιο αστείο τρόπο, ίσως και λίγο άχαρο. Έχοντας αναπτύξει μια τεράστια αγάπη για το τρέξιμο, και έχοντας βελτιωθεί σημαντικά, αναγκάστηκα να σταματήσω απότομα λόγω ενός ατυχήματος στο πόδι που με καθήλωσε για 6 μήνες. Στα πλαίσια της αποκατάστασης μπήκα στην πισίνα κι άρχισα να ψευτοκολυμπάω. Εκεί στα αμέτρητα μπλε πλακάκια, γεννήθηκε η σκέψη. Αφού τρέχω, κολυμπάω, κάνω και ποδήλατο, γιατί δεν δοκιμάζω να κάνω τρίαθλο..!
Ως ένας άνθρωπος που λειτουργώ με στόχους, η συμμετοχή στους αγώνες είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς με βοηθάει στον προγραμματισμό μου και στην πειθαρχία μου. Ασπάζομαι κατά κάποιον τρόπο ότι ο μισός αγώνας γίνεται όταν πραγματοποιούμε την εγγραφή σε αυτόν. Αυτή η στιγμή της δέσμευσης είναι πολύ σημαντική. Όσον αφορά στη μέρα του αγώνα αυτός έχει να προσφέρει μόνο χαρά. Η μέρα του αγώνα είναι γιορτή και η ενέργεια που διατρέχει την ατμόσφαιρα πάντα μοναδική. Όπως ακριβώς περιμένουμε να είναι και το επετειακό Ladies Run!
Δεν υπάρχει τίποτε πιο ‘θελκτικό’ από την έννοια της αυτοολοκλήρωσης. Κι αυτή εντοπίζεται παντού, από το τρίαθλο και το τρέξιμο μέχρι το μπαλέτο και τη ρίψη σφαίρας. Όλα τα υπόλοιπα είναι στεγανά που πρέπει να ξεπεράσουμε.
Στον αθλητισμό είναι σημαντική η εκπαίδευση σώματος και μυαλού μαζί. Αναμφίβολα το σώμα μας χρειάζεται τη σωστή εξάσκηση, τη σωστή προετοιμασία κι εγκλιματισμό για να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Για αυτό κι είναι πολύ σημαντικό όταν προπονούμαστε να το κάνουμε υπό την καθοδήγηση κάποιου προπονητή κι όχι μόνοι μας. Έχω την χαρά να με προπονεί ο Αλέξης από την Red Star Triathlon, που πέρα από προπονητής είναι άξιος φίλος. Ωστόσο, πέρα από το σώμα, το μυαλό παίζει το δικό του σημαντικό ρόλο, ειδικότερα στο τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων αλλά και σε αγώνες τριάθλου. Μετά από κάποιο σημείο τρέχουμε με το μυαλό μας και την θέληση του νου μας.
Το αξεσουάρ που φοράω όταν τρέχω πρωί είναι το ειδικό καπέλο visor.
Δύσκολο να πω ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχω ξεπεράσει στη ζωή σου. Θεωρώ ότι όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Μικρές ή μεγάλες σημασία έχει να βρίσκουμε τον τρόπο να τις ξεπερνάμε. Επί προσωπικού επιπέδου, το τρέξιμο με έχει βοηθήσει πολλαπλές φορές – μάλλον για αυτό δε σταματώ να τρέχω! Είναι σε μεγάλο βαθμό μια μορφή διαλογισμού και ψυχοθεραπείας.
Η πιο σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σήμερα είναι οι πολλαπλοί ρόλοι που καλούνται να διατελέσουν. Μια γυναίκα καλείται να είναι σωστή επαγγελματίας, σύζυγος, μητέρα, εραστής, καλή νοικοκυρά, κοινωνική, καλή φίλη, καλή κόρη για τους γονείς της. Ένα ρητό που με έχει βοηθήσει αρκετά να το τακτοποιησω στο νου μου είναι το εξής. Ο κάθε άνθρωπος – ανεξαρτήτου φύλου- μπορεί να διατελέσει καλά και με επιτυχία ένα πεπερασμένο αριθμό ρόλων, όχι όλους. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας, χωρίς να είμαστε απόλυτα αυστηροί, κι αναγνωρίζοντας ότι πολλές φορές δεν γίνονται όλα ταυτόχρονα.
Με εμπνέουν όλες οι γυναίκες που καταφέρνουν να ανταπεξέρχονται στην καθημερινότητά τους κάνοντας το με χάρη και περίσσεια ενέργεια. Είναι σημαντικό να τους το αναγνωρίζουμε.
Η ένοχη ευχαρίστησή μου είναι η pasta, pasta, και ξανά pasta (και δεν εννοώ αμυγδάλου) 😉
O κόσμος χωρίς ladies θα ήταν χωρίς μπρίο – θα έλειπε η ζωηράδα, η ενέργεια και το χρώμα.