Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ:
Advertising, Ηead of Strategy & Creative
Είμαι η Κατερίνα. Δουλεύω στη διαφήμιση ως Ηead of Strategy & Creative στην FCBGNOMI. Όταν δεν δουλεύω θα με βρείτε να κολυμπάω, να κάνω ποδήλατο ή να τρέχω. Στον (ελάχιστο) χρόνο που απομένει προσπαθώ να χωρέσω όλα τα υπόλοιπα που αγαπώ ξεκινώντας από τους ανθρώπους της ζωής μου, το φαγητό σε νέα μέρη, τα ταξίδια, τις βόλτες στη φύση, το θέατρο, τη μουσική.
Από μικρή δοκίμαζα αθλήματα και μου άρεσε να γυμνάζομαι. Ποτέ όμως δεν είχα αφοσιωθεί σε κάτι. Το 2013 η αδελφή μου είχε γεννήσει τον δεύτερο γιο της και σε μία συζήτηση γεμάτη post partum στόχους μου είπε ότι την επόμενη χρονιά θα έκανε τρίαθλο. «Εσύ γιατί δεν το δοκιμάζεις που έχεις καλή φυσική κατάσταση;» είπε. 40 μέρες μετά με ένα δανεικό mountain bike με λάστιχα δρόμου και camel back για υδροδοσία για μόλις 5 χλμ (!!!) έτρεξα τον πρώτο αγώνα μου Sprint Triathlon. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ.
Οι αγώνες μου δίνουν κίνητρο και με βοηθούν να δομήσω τον τρόπο που αθλούμαι. Σε συνεργασία με τον προπονητή μου Μηνά Μαλάτο, βάζω στόχους και μέσα από το πρόγραμμα, την τεχνογνωσία και την εμπειρία του και τη δική μου προσπάθεια και αφοσίωση δουλεύουμε για να τους κατακτήσω.
Κάτι που με εντυπωσιάζει στο τρίαθλο είναι ότι είναι ένα άθλημα στο οποίο δεν σταματάς να χρησιμοποιείς το μυαλό σου ούτε στην προπόνηση αλλά κυρίως στους αγώνες. Θέλει συγκέντρωση, στρατηγική και σκέψη. Οι προπονήσεις και οι αγώνες με εξελίσσουν σαν άνθρωπο και συγχρόνως ξεκλειδώνουν κομμάτια στην ψυχή μου που με κάνουν πιο ευτυχισμένη.
Τι είναι η θηλυκότητα αλήθεια; Γένους θηλυκού: Η δύναμη, η αποφασιστικότητα, η επιμονή, η υπομονή, η αντοχή, η συνέπεια, η πειθαρχία, η αφοσίωση, η χαρά. Σε όλα αυτά λοιπόν εντοπίζω τη θηλυκότητα στα αθλήματα που αγαπώ.
Στον αθλητισμό, προτιμώ να σκέφτομαι ότι μαθαίνω να υπομένω και να διαχειρίζομαι. Στις μεγάλες αποστάσεις μαθαίνεις να λειτουργείς σε ένα άλλο επίπεδο, φεύγεις από το σώμα σου και καλείσαι με το μυαλό σου να ξεπεράσεις τα εμπόδια όπως ο πόνος, οι καιρικές συνθήκες, ο φόβος και πολλά άλλα. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό ανεκτίμητης αξίας χρήσιμο για όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας.
Οι φίλοι και συναθλητές μου ξέρουν ότι στους σημαντικούς μου αγώνες «μπαίνω» πάντα με συγκεκριμένο χτένισμα τις ολλανδικές κοτσίδες, το σήμα κατατεθέν της Lucy Charles Barclay. Αναφέρεται σε αυτές ως battle braids και η αλήθεια είναι ότι είναι το δικό μου placebo boost που με κάνει να νιώθω πιο δυνατή και πιο έτοιμη για την εκκίνηση.
Τις μεγάλες στιγμές στον αθλητισμό κάποιος μπορεί να τις ορίσει με διάφορους τρόπους. Είναι η επίδοση ή μήπως είναι η συγκίνηση; Κάθε τερματισμός έχει τη δική του ιστορία, τη δική του προσπάθεια, τα δικά του εμπόδια. Μεγάλες στιγμές είναι μία πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ironman 70.3 που έζησα φέτος, εξίσου μεγάλη όμως είναι και η πρώτη φορά που τερματίζεις τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, για εμένα το 2014.
Μεγάλη στιγμή είναι ένας τερματισμός μετά από μήνες αποχής λόγω τραυματισμού. Τότε που έχεις κερδίσει ένα setback και το έχεις μετατρέψει σε comeback. Μεγάλη στιγμή– γιατί με δίδαξε πολλά- ήταν ακόμα και η εκκίνηση του Ιronman Barcelona 2016 από την οποία απουσίασα ενώ είχα προετοιμαστεί για 10 μήνες με μεγάλη αφοσίωση και αυτοθυσία επειδή αρρώστησα και μπήκα στο νοσοκομείο στην Ισπανία.
Σήμερα ξέρω ότι κάθε τερματισμός που έρχεται με υγεία και χαμόγελο είναι μεγάλη στιγμή γιατί μόνο όσοι αθλούμαστε τόσο εντατικά – και οι άνθρωποι που μας στηρίζουν- ξέρουμε τι έχουμε ξεπεράσει για να φτάσουμε εκεί. Γι΄αυτό αν με πετύχετε σε τερματισμό το πιθανότερο είναι να με δείτε να κλαίω από συγκίνηση και ευτυχία.
Η πιο σημαντική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε οι γυναίκες σήμερα είναι η ισότητα, η ασφάλεια, η δικαιοσύνη, η αναγνώριση, ο χρόνος, οι πολλαπλοί ρόλοι. Η πιο σημαντική πρόκληση είναι ότι δεν είναι μόνο μία.
Κάθε φορά που στέκομαι σε αγώνα ως θεατής συγκινούμαι παρατηρώντας τις γυναίκες που συμμετέχουν. Εκτιμώ τρομερά μητέρες που είναι τρυφερές και αληθινά παρούσες στη ζωή των παιδιών τους. Με εμπνέουν γυναίκες που στο corporate περιβάλλον αντέχουν και ξεχωρίζουν. Θαυμάζω όσες δεν θέλουν αυτά που τους επιβάλλει η κοινωνία και μένουν πιστές στα δικά τους, διαφορετικά όνειρα.
Η πρώτη γυναίκα όμως που με ενέπνευσε και μέχρι σήμερα θαυμάζω είναι η μητέρα μου. Η μητέρα μου είναι μία γυναίκα που «έτρεχε» πάντα για όλους. Ποτέ για εκείνη. Και ποτέ κυριολεκτικά. Είναι δυναμική, φιλόδοξη, ικανή, πανέξυπνη, καλόκαρδη. Όλα όσα είναι και όλα όσα κάνει παίζουν καθοριστικό ρόλο σε όλα κατακτώ εντός και εκτός αθλητισμού.
Η ένοχη ευχαρίστησή μου είναι το παγωτό. Τώρα και για πάντα.
Ο κόσμος χωρίς ladies θα ήταν πιο αδύναμος, πιο άγχρωμος, λιγότερο δημιουργικός, περισσότερο σκληρός… πωπω δεν θέλω καν να το σκεφτώ άλλο!