ΦΙΛΙΠΠΑ ΠΟΥΛΙΔΟΥ
Μαραθωνοδρόμος και καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής
Φωτογραφήθηκε στον Εθνικό Κήπο
Η ΦΙΛΙΠΠΑ ΛΕΕΙ:
Η σχέση μου με τον αθλητισμό ξεκίνησε τυχαία, πριν από σχεδόν 30 χρόνια. Το 1983, μαζί με τον αδερφό μου και έναν φίλο του, συμμετείχαμε σε έναν αγώνα που διοργάνωσε η Nike στη Γλυφάδα. Το τολμήσαμε για πλάκα, αλλά μας άρεσε, “κολλήσαμε” κι έτσι συνεχίσαμε να τρέχουμε σε διάφορους λαϊκούς αγώνες δρόμου. Σε μια τέτοια διοργάνωση, με εντόπισε ένας προπονητής του Παναθηναϊκού και τον Δεκέμβριο του 1983 γράφτηκα στο σύλλογο.
Οι μεγάλες αποστάσεις έχουν υψηλό βαθμό δυσκολίας. Απαιτούν τρομερή επιμονή και υπομονή, θέληση, προσπάθεια, εντατική προπόνηση και, φυσικά, τον κατάλληλο σωματότυπο. Όσο και να σου αρέσει ένα άθλημα, για να είσαι καλός και να διακριθείς, πρέπει να το υποστηρίζει και το σώμα σου.
Η ωραιότερη στιγμή στην αθλητική μου καριέρα είναι, αδιαμφισβήτητα, ο Μαραθώνιος της Φλωρεντίας, τον Νοέμβριο του 2011, όπου και κατάφερα να σπάσω το ατομικό μου ρεκόρ με χρόνο 2:54:21. Το περίμενα χρόνια! Στις μεγάλες αποστάσεις ό,τι δώσεις θα πάρεις. Μπορεί να αργήσει αρκετά, αλλά κάποια στιγμή θα έρθει…
Η χειρότερη εμπειρία μου ήταν φέτος, στο Μαραθώνιο της Ζυρίχης. Εξαιτίας του υπερβολικού κρύου και της βροχής έπαθα υποθερμία, ολοκλήρωσα την απόσταση σε κακά χάλια και με πήραν με φορίο. Παρόλα αυτά το σημαντικό για μένα είναι ότι κατάφερα να τερματίσω.
Είμαι πολύ τυχερή, καθώς δεν αντιμετώπισα ποτέ σοβαρό τραυματισμό. Ίσως να οφείλεται στο ότι δεν κάνω τόσο σκληρή προετοιμασία. Τα τελευταία χρόνια προπονούμαι μόνη. Τρέχω νωρίς το πρωί, 10-15 χιλιόμετρα, έξι φορές την εβδομάδα. Είμαι αθλήτρια των αγώνων, όχι της προπόνησης. Εξάλλου, το όνειρο που κυνηγάω είναι να λαμβάνω μέρος σε κάποιους από τους σημαντικότερους μαραθωνίους του κόσμου.
Ο στόχος μου όταν τρέχω είναι ο τερματισμός, αλλά και να ξεπερνώ κάθε φορά τον εαυτό μου, να υπερβαίνω έστω και λίγο τα όριά μου. Γιατί τελικά ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι τα όριά σου και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις. Η χαρά και το χαμόγελο στο πρόσωπό σου την ώρα του τερματισμού, είτε είσαι πρώτος είτε τελευταίος, δεν ανταλάσσεται με τίποτα.
Ανήκω στον ΓΑΣ Ιλισού, που απευθύνεται κυρίως σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων. Ο κ. Ζώρζος, που έχει τον σύλλογο, υπήρξε και αυτός δρομέας αποστάσεων, οπότε καταλαβαίνει την τρέλα μας και μας στηρίζει. Γιατί το τρέξιμο μια τρέλα είναι. Μία μεγάλη, αλλά ωραία τρέλα.
Ο στίβος στην Ελλάδα αργοπεθαίνει, αλλά ο μαζικός, λαϊκός αθλητισμός ανθίζει. Αυτό είναι παράδοξο και ταυτόχρονα ωραίο. Γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορεί να μη βγάζουμε πρωταθλητές, προκύπτουν όμως άνθρωποι που αγαπούν τον αθλητισμό και τον εντάσσουν στον τρόπο ζωής τους.
Το τρέξιμο είναι τελικά το πιο εύκολο σπορ και ένα υπέροχο χόμπι που χαρίζει υγεία και ευεξία: Το λες και ψυχοφάρμακο!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Ένας αθλητής δεν σταματά ποτέ να σκέφτεται τον επόμενο αγώνα. Η Φιλίππα έχει δηλώσει ήδη συμμετοχή στο μαραθώνιο του Σικάγο, που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Οκτωβρίου 2012. Ο θρυλικός αυτός αγώνας συνθέτει, μαζί με τους μαραθώνιους του Λονδίνου, του Βερολίνου, της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης, τους 5 World Marathon Majors που θα χαρακτηρίζαμε το “grand slam του τρεξίματος”!
Κείμενο: Αντριάνα Παρασκευοπούλου.