ΣΟΦΙΑ ΡΗΓΑ
Πρωταθλήτρια Ελλάδας στο μαραθώνιο 2011
Φωτογραφήθηκε στο Νέο Μουσείο Μπενάκη
Η ΣΟΦΙΑ ΛΕΕΙ:
Ξεκίνησα τον αθλητισμό μεγάλη, στα τέλη του Λυκείου, όταν με προέτρεψε ένας γυμναστής στο σχολείο να δοκιμάσω. Μου άρεσε πολύ το επί κοντώ, αλλά δεν βοηθούσε ο σωματότυπός μου. Στον αθλητισμό αναγκαστικά πρέπει να συμβιβαστείς με αυτό: μπορεί το σώμα σου να μη “θέλει” να κάνει το αγώνισμα που θες εσύ. Οπότε διάλεξα κάτι που να μου αρέσει και να μπορώ να κάνω και καλά. Έτσι βρέθηκα στην αντοχή.
Τον τελευταίο χρόνο έχω αφοσιωθεί στο μαραθώνιο, γιατί μέχρι πέρυσι έτρεχα μόνο 5 και 10 χιλιόμετρα. Αποφάσισα να κάνω αυτή την αλλαγή γιατί ο μαραθώνιος δίνει μεγαλύτερη ευελιξία στον αθλητή και έχει καλύτερες προοπτικές. Και φυσικά μου αρέσει πολύ! Αν δεν το αγαπάς αυτό το “βάσανο” δεν μπορείς να το κάνεις. Τα χιλιόμετρα είναι πολλά και η προετοιμασία σκληρή για να γίνεται καταναγκαστικά.
Μπορεί να ακούγεται μεγάλη η… χιλιομετρική διαφορά από το 10άρι στο μαραθώνιο, αλλά για έναν αθλητή είναι πιο απλό απ’ όσο φαίνεται. Έτσι κι αλλιώς, η προπόνηση του μαραθωνίου στηρίζεται στο 10άρι. Αυτό είναι η βάση σου. Αν φτιάξεις το 10άρι σου, αν αποκτήσεις την απαραίτητη ταχύτητα, τότε και η απόδοση στο 42άρι θα είναι καλύτερη. Οπότε στην ουσία, τα χρόνια που έκανα μικρότερες αποστάσεις, προετοιμαζόμουν -χωρίς να το ξέρω- για το μαραθώνιο.
Εκεί που υπάρχει τεράστια διαφορά είναι στην προπόνηση. Ο όγκος είναι πολύ μεγαλύτερος. Σε φάση προετοιμασίας και όσο πλησιάζουν οι αγώνες, μπορεί να τρέχω και 30 χιλιόμετρα τη μέρα ή να φτάσω και να ξεπεράσω τα 180 την εβδομάδα. Πλέον δουλεύω και για το μαραθώνιο και για το 5άρι και το 10άρι, αφού δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω αυτές τις αποστάσεις.
Δεν βάζω πολύ αυστηρούς στόχους γιατί όλο το χειμώνα ταλαιπωρήθηκα από τραυματισμούς και κάποια προβλήματα υγείας που με πήγαν πίσω, οπότε δεν θέλω να κάνω υπερβολές. Ξέρω σίγουρα πως θα τρέξω ένα μαραθώνιο το φθινόπωρο, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα πού. Είμαι υποχρεωμένη να ακούω το σώμα μου, να του δίνω την ξεκούραση που χρειάζεται. Δεν έχει νόημα να πιέζεσαι περισσότερο από όσο πρέπει για να πετύχεις κάτι γρήγορα αν αυτό βλάπτει την πορεία σου μακροπρόθεσμα. Έτσι κι αλλιώς, το αγώνισμα του μαραθωνίου έχει υψηλότερο μέσο όρο ηλικίας από άλλα αθλήματα, οπότε έχω όλο το χρόνο μπροστά μου, σκοπεύω να τρέχω μέχρι τα 35 μου!
Προπονούμαι αποκλειστικά στο δρόμο, όχι μόνο επειδή πρέπει να προσαρμόζομαι στις συνθήκες του αγώνα, αλλά και γιατί βαριέμαι μέσα στο γήπεδο. Πόσες φορές να τρέξει κανείς γύρω γύρω το στίβο; Αγαπημένο μου μέρος για τρέξιμο είναι στο δάσος της Καλογριάς, έξω από την Πάτρα όπου μένω. Χάνομαι μέσα στο πράσινο. Είναι υπεροχα, γεμάτο μονοπάτια και μπορώ να διαλέξω διαφορετικές διαδρομές κάθε φορά.
Παλιότερα υπήρχαν περισσότεροι Έλληνες αθλητές υψηλού επιπέδου στο μαραθώνιο ή στις μεγάλες αποστάσεις. Δεν είναι ότι δεν μας πάνε οι μεγάλες αποστάσεις, όπως λέγεται. Απλώς είναι δύσκολο πράγμα η αντοχή. Ο αθλητής του μαραθωνίου πρέπει να είναι στρατιώτης, δεν έχει το περιθώριο να χαλαρώσει καθόλου. Ακόμα κι όταν ξεκουράζεται, δουλεύει.
Τα τελευταία χρόνια βλέπω όλο και περισσότερους ερασιτέχνες δρομείς να κάνουν μαραθώνιο. Για εκείνους το τρέξιμο είναι διέξοδος από τις υποχρεώσεις τους. Δεν είναι υποχρέωσή τους να βγουν για προπόνηση, αλλά το κάνουν γιατί τους δίνει χαρά, χαλαρώνει το μυαλό τους.
Παρόλο που το τρέξιμο, ως κίνηση, μας έρχεται φυσικά, είμαστε σίγουροι ότι “το έχουμε”, έχει κι αυτό την τεχνική του και μάλιστα παίζει σημαντικό ρόλο. Ακόμα κι εγώ, που προέρχομαι από δρόμους αντοχής, για να βγάλω το μαραθώνιο ξανάμαθα καποια πράγματα από την αρχή. Έκανα το τρέξιμό μου πιο “οικονομικό”, δηλαδή πιο κοφτό, με μεγαλύτερους δρασκελισμούς και με όσο γίνεται λιγότερη επαφή με το έδαφος. Η σωστή τεχνική είναι απαραίτητη και δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Ούτε είναι όλα τα τρεξίματα ίδια. Κι ο σπρίντερ τρέχει, κι ο μαραθωνοδρόμος τρέχει, αλλά αν τους δεις τρέχουν με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Τα πράγματα στην Ελλάδα τώρα είναι δύσκολα, επαγγελματικά και οικονομικά, για όλους – και οι αθλητές δεν αποτελούν εξαίρεση. Ευτυχώς κάνω κάτι που αγαπάω και είμαι τυχερή γιατί ο σύλλογός μου, ο “Ελευθέριος Βενιζέλος Χανίων”, με στηρίζει πολύ, ενώ φέτος πήρα για πρώτη φορά και χορηγία, από την εταιρεία “ΑΦΟΙ Μανιατόπουλοι”, που με προμηθεύει με τον απαραίτητο ρουχισμό για τις προπονήσεις, από την Pearl Izumi.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Οπως εξηγεί η Σοφία, οι αγώνες αποστάσεων έχουν υψηλότερο μέσο όρο ηλικίας απο άλλα αθλήματα. Η ίδια σκοπεύει να κάνει πρωταθλητισμό τουλάχιστον μέχρι τα 35 της όμως ακόμα και αν έχετε περάσει αυτή την ηλικία και ξεκινάτε τώρα, να ξέρετε δεν είναι καθόλου αργά! Αλλωστε στους αγώνες θα δείτε να σας προσπερνούν δρομείς αρκετά μεγαλύτερης ηλικίας. Για να μην αναφερθούμε στον Ινδό δρομέα που τερμάτισε πέρυσι στο μαραθώνιο, σε ηλικία… 100 ετών!
Κείμενο: Αννυ Ζερβού