ΝΤΕΝΙΖ ΔΗΜΑΚΗ
Πρωταθλήτρια στίβου και τριάθλου.
Φωτογραφήθηκε στον Εθνικό Κήπο
Η ΝΤΕΝΙΖ ΛΕΕΙ:
Ξεκίνησα τον αθλητισμό από την κολύμβηση και όταν πρωτοασχολήθηκα με το τρέξιμο, μαθήτρια ακόμα, ένιωθα εντελώς έξω από τα νερά μου. Δούλεψα όμως πολύ επειδή μου άρεσε ο δρόμος. Έκανα μόνη μου προπονήσεις τα καλοκαίρια, όταν δεν είχα σχολείο, και τελικά φάνηκε πως το δυνατό μου σημείο ήταν η αντοχή, οπότε εξ αρχής επικεντρώθηκα στις μεγάλες αποστάσεις.
Μπήκα στο στίβο τη δεκαετία του ’90 και μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας πέρασα στο τρίαθλο. Στο Πεκίνο πήγα ως αθλήτρια τριάθλου. Πάντοτε βέβαια συμμετείχα σε αγώνες στίβου και σε αγώνες δρόμου, αλλά δεν έτρεχα ποτέ την απόσταση του μαραθωνίου. Μόλις όμως γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί μου, σταμάτησα την ενεργό συμμετοχή στο τρίαθλο και κάλυψα το… χιλιομετρικό κενό με μαραθωνίους.
Μου λείπει το τρίαθλο, αλλά χαίρομαι γιατί κάνω ποδήλατο και κολύμπι όταν θέλω να ξεκουραστώ από το τρέξιμο, όταν δεν θέλω να “χτυπήσω” τα πόδια μου στο δρόμο.
Πρόσφατα, στο μαραθώνιο του Ρότερνταμ έχασα το όριο των Ολυμπιακών για 3 λεπτά. Το κακό με το μαραθώνιο είναι πως κάνεις έναν αγώνα “μια κι έξω”. Βάζεις στόχο έναν συγκεκριμένο αγώνα και προπονείσαι όσο καλύτερα μπορείς γι’ αυτόν. Αν δεν πιάσεις το χρόνο που θες, δεν μπορείς να πεις θα ξαναπροσπαθήσω την άλλη βδομάδα. Ούτε καν τον άλλο μήνα. Χρειάζεται να διαχειριστείς σωστά την κούραση ώστε να αποφύγεις τους τραυματισμούς. Πρέπει δηλαδή να ξεκουραστείς πριν ξανατρέξεις σε τόσο υψηλό επίπεδο. Στην ουσία, σε έναν αγώνα παίζεις το στόχο μιας ολόκληρης σεζόν.
Προπονούμαι αποκλειστικά έξω, κυρίως σε άσφαλτο, για να προσαρμοστώ στις συνθήκες του αγώνα, που γίνεται πάντοτε στο δρόμο. Η καταπόνηση για τα γόνατα βέβαια είναι σαφώς μεγαλύτερη, αλλά αν ένας αθλητής προχωρήσει σταδιακά, χωρίς βιασύνες, λογικά δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα.
Μου αρέσει πολύ το trail running και αν με έβγαζε το πρόγραμμά μου θα ήθελα να συμμετέχω σε αγώνες εκτός δρόμου, αλλά με φοβίζουν λίγο οι κατηφόρες! Αγαπημένη μου διαδρομή για trail στην Αθήνα είναι στον Υμηττό, όμως χρειάζεται προσοχή λόγω της ανωμαλίας του εδάφους.
Έχω τρέξει σε πολλά όμορφα μέρη… Τόσα πολλά που δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Έχω βέβαια μια αδυναμία στο Καρπενήσι, όπου περνάω μεγάλα διαστήματα της προετοιμασίας μου.
Η καθημερινότητα είναι δύσκολη με τις προπονήσεις, τη φροντίδα των παιδιών και τις βραδινές βάρδιες στην πυροσβεστική δύο φορές την εβδομάδα. Η οικογένεια μου όμως είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση. Αυτό που κερδίζεις απο τη μητρότητα σαν αθλήτρια είναι ότι ο υψηλός στόχος δεν είναι πια αυτοσκοπός. Αντιμετωπίζεις καλύτερα την επιτυχία και την αποτυχία. Δίνεις τη μέγιστη προσπάθεια αλλά δε νιώθεις ότι ήρθε το τέλος του κόσμου στην πρώτη αναποδιά. Και τελικά το απολαμβάνεις περισσότερο!
Τα παιδιά μου μεγαλώνουν μέσα στα στάδια. Μαθαίνουν ότι ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής. Θα ήθελα πολύ να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο, αλλά δεν πρόκειται να τα πιέσω για τίποτα.
Το τρέξιμο είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες. Αν το βάλεις στην καθημερινότητά σου συνηθίζεις, το αποζητάς και δεν το αφήνεις εύκολα. Στο εξωτερικό η καθημερινότητα των ανθρώπων εμπεριέχει τον αθλητισμό. Όταν γίνεται κάποιος μαραθώνιος είναι κοινωνικό γεγονός που αφορά όλο τον κόσμο, κλείνει η πόλη, είναι σαν γιορτή. Στην Αμερική μάλιστα δίνουν τον τόνο μουσικές μπάντες, ο κόσμος γύρω φωνάζει και σε ενθαρρύνει με πανό!
Αν και είμαστε είκοσι χρόνια πίσω σε σχέση με το εξωτερικό, τα τελευταία έξι – επτά χρόνια η νοοτροπία μας έχει αλλάξει αρκετά. Παλιά όταν τρέχαμε για προπόνηση στην παραλιακή θυμάμαι κόσμο να μας κορνάρει και να μας φωνάζει λες και ήμασταν κάτι το αξιοπερίεργο, για να μην πώ ενοχλητικό.
Επειδή αγωνιζόμαστε σε δύσκολες εποχές και είναι πολύ σημαντικό για έναν αθλητή υψηλού επιπέδου να έχει έμπρακτη στήριξη θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τη Mizuno για το αθλητικό υλικό και την Inspire sports που είναι χορηγός μου σε συμπλήρωμα διατροφής.
Δεν έχω πρότυπα αλλά εκτιμώ πολύ τις ελληνίδες μαραθωνοδρόμους που έχω γνωρίσει με… χιλιόμετρα στα πόδια τους! Την Μαρία Πολύζου, τη Δήμητρα Παπασπύρου που είναι και γυμνάστρια στο σχολείο του γιου μου, την Τίνα Κεφαλά, τη Μαρία Πρωτόπαππα.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Η Ντενίζ είναι μια περήφανη απόδειξη οτι το τρέξιμο, ακόμα και σε επίπεδο πρωταθλητισμού, μπορεί να συνδυαστεί τόσο με τις επαγγελματικές όσο και με τις οικογενειακές υποχρεώσεις, προσφέροντας μάλιστα μια σπάνια ισορροπία στη ζωή, όταν γίνεται πειθαρχημένα. Μας θυμίζει το ρητό που ισχύει ανά πάσα στιγμή: “Τώρα τρέχει κάποιος πιο απασχολημένος απο εσένα”!
Κείμενο: Αννυ Ζερβού