ΛΟΥΚΙΑ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ειδική σύμβουλος αεροπορικών επιχειρήσεων και ερευνήτρια ασφάλειας πτήσεων. Διεθνής Τριαθλήτρια.
Φωτογραφήθηκε στον εθνικό κήπο
Η ΛΟΥΚΙΑ ΛΕΕΙ:
Πριν ξεκινήσω να ασχολούμαι με το τρίαθλο, έκανα πολλά χρόνια καράτε. Αυτή ήταν η επαφή μου με τον αθλητισμό. Κάποια στιγμή, βρέθηκα κατά λάθος σε έναν αγώνα τριάθλου με φίλους και κάπως έτσι κόλλησα. Άρχισα κατευθείαν και τα τρία αγωνίσματα του τριάθλου –τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι– και έκτοτε προπονούμαι και προετοιμάζομαι παράλληλα και στα τρία. Παίρνω όμως μέρος σε αγώνες δρόμου ή σε αγώνες ποδηλασίας. Αλλά όχι κολύμπι! Το κολύμπι είναι το λιγότερο αγαπημένο μου.
Έχω πολύ σταθερό πρόγραμμα προπόνησης, όλη τη διάρκεια της χρονιάς, το οποίο θέλει πειθαρχία. Μου αρέσει όμως αυτό, να ξέρω τι ακριβώς έχω να κάνω και να φροντίζω να το βάζω στο πρόγραμμά μου, μαζί με τη δουλειά και τις υπόλοιπες ασχολίες ή υποχρεώσεις.
Όταν έχω μπροστά μου αγώνες-στόχους, προσαρμόζεται ανάλογα και η προπόνηση, ενώ και το κίνητρό μου είναι διαφορετικό – τρέχω και σκέφτομαι την ημέρα του αγώνα. Γι’ αυτό κάνω από νωρίς προγραμματισμό για τους αγώνες στους οποίους θέλω να πάω.
Η προπόνησή μου συνολικά περιλαμβάνει και τα τρία αγωνίσματα. Στη διάρκεια του χρόνου, ανάλογα με την περίοδο, μπορεί να εστιάζω πιο πολύ σε ένα, όμως ποτέ δεν κάνω μόνο ποδήλατο ή μόνο τρέξιμο για μεγάλες περιόδους. Αυτός είναι και ο λόγος που αγαπώ το τρίαθλο. Εξάλλου, σε αντίθεση με αυτό που μπορεί να πιστεύει ο πολύς κόσμος, το τρίαθλο είναι λιγότερο επιβαρυντικό για το σώμα από τα μεμονωμένα αγωνίσματα, αφού μια δρομέας, για παράδειγμα, κάνει πάντα την ίδια προπόνηση, τις ίδιες κινήσεις, και κουράζει το σώμα της πολύ περισσότερο από εμένα που θα «το σπάσω» και θα κάνω κολύμπι ή ποδήλατο. Είναι όμως από άλλη άποψη επικίνδυνο: κολυμπάς σε ανοιχτή θάλασσα και τρέχεις με το ποδήλατο στο δρόμο.
Τρέχω μόνο έξω. Σε διάδρομο γυμναστηρίου ανεβαίνω μόνο αν είμαι σε επαγγελματικό ταξίδι και δεν έχω άλλη λύση. Πιστεύω ότι το να τρέχεις στο διάδρομο πηγαίνει ενάντια στην όλη ιδέα του τρεξίματος. Ακόμα κι αν χρειάζεται να τρέχω γύρω-γύρω στο ίδιο πάρκο, και πάλι το βρίσκω πολύ καλύτερο από το διάδρομο.
Μου αρέσει να τρέχω στον Εθνικό Κήπο γιατί ενώ είσαι στο κέντρο της Αθήνας, μπαίνεις ξαφνικά εκεί και νομίζεις πως είσαι στην εξοχή. Πηγαίνω επίσης συχνά στον Υμηττό, που έχει ωραίες διαδρομές, ή στο «πέταλο» πάνω από το Καλλιμάρμαρο.
Θα λάβω μέρος σε λίγες μέρες στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Τριάθλου στο Ισραήλ, στις ηλικιακές κατηγορίες, όχι με την Εθνική Ομάδα. Αυτό το κάνω χρόνια, πηγαίνω σε πανευρωπαϊκά ή παγκόσμια πρωταθλήματα. Οι αγώνες είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και πολλές φορές βλέπω έναν αγώνα ως ευκαιρία να κάνω κι ένα ωραίο ταξίδι. Μπορεί δηλαδή να το συνδυάσω και με λίγες μέρες διακοπές μετά.
Ο αθλητισμός έχει αρχίσει να γίνεται τάση και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Παλιότερα έτρεχα στον Κήπο και ήμουν μόνη μου, ενώ τώρα έχουν υπάρξει φορές που σκέφτομαι να πάω λίγο νωρίτερα για προπόνηση για να είναι πιο ήσυχα. Είναι πολύ καλό το ότι ο κόσμος βγαίνει από το σπίτι του για να γυμναστεί. Βλέπω, ας πούμε, στον Υμηττό ανθρώπους που αντί να πάνε για καφέ να τα πούνε, παίρνουν τα πόδια τους και περπατάνε ή τρέχουν και λένε, λένε, λένε. Είναι πολύ ωραίες εικόνες αυτές!
Νομίζω ότι ο κόσμος την έχει καταβρεί και εκτονώνεται με τον αθλητισμό. Λογικό, αν σκεφτείς όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας…
Το ωραιότερο μέρος που έχω τρέξει είναι το πάρκο Ρετίρο, στο κέντρο της Μαδρίτης, αλλά φανταστικός είναι και ο γύρος του νησιού των Σπετσών, όπου πηγαίνω από μικρή και συνεχίζω να τρέχω εκεί με πολλή χαρά, είναι η αγαπημένη μου διαδρομή.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Το “πέταλο” πίσω απο το Καλλιμάρμαρο που αναφέρει η Λουκία είναι ένα απο τα καλά κρυμμένα μυστικά της Αθήνας και το ιδανικό μέρος να κάνετε τα πρώτα σας βήματα στο τρέξιμο αν δεν θέλετε να χαθείτε στα πάρκα: Ένα πανέμορφο “κουλουαρ” 500 μέτρων κάτω απο τα δέντρα με θέα σε όλη την πρωτεύουσα!
Κείμενο: Αννυ Ζερβού