Photo: Γιώργος Σανταμούρης
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΚΑΚΗ
Μεταφράστρια – Διερμηνέας
Φωταγραφήθηκε στο ΟΑΚΑ
H ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΕΕΙ:
Ανακάλυψα το τρέξιμο μόλις πριν από τρία χρόνια, όταν κάποιοι φίλοι μου πρότειναν να πάμε για ένα χαλαρό jogging. Εκείνη την εποχή είχα αποφασίσει να σταματήσω την πολύχρονη ενασχόλησή μου με τις πολεμικές τέχνες και χρειαζόμουν κάτι «φρέσκο» να μου ανανεώσει το ενδιαφέρον για την άθληση.
Πολύ γρήγορα εκτίμησα τα οφέλη του τρεξίματος και άρχισα να «κολλάω». Διαπίστωσα ότι ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητά μου. Με έκανε να νιώθω ζωντανή, με ωθούσε να ξεπερνάω τα όριά μου, να ξεφεύγω από τα συνηθισμένα και να κατακτώ συνεχώς καινούριους στόχους.
Αυτό που αγάπησα περισσότερο ήταν ότι μπορούσα να τρέξω μόνη μου προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Να τρέξω γρήγορα, αργά, να παρατηρήσω μέρη που ούτε καν είχα προσέξει στη γειτονιά μου, να «καθαρίσει» το βλέμμα μου από τη δουλειά και τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Ουσιαστικά το τρέξιμο με βοήθησε να βελτιωθώ πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως αθλήτρια. Μου προσέφερε ηρεμία, ικανοποίηση και ένα αίσθημα πληρότητας που ανάλογό του είχα χρόνια να νιώσω.
Όσο κι αν έχω καταπονήσει το σώμα μου, όση κούραση κι αν έχω νιώσει, πάντα ανυπομονώ να έρθει η στιγμή για την επόμενη προπόνηση, για τον επόμενο αγώνα!
Αισθάνομαι υπέροχα όταν συμμετέχω σε διοργανώσεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και στο εξωτερικό. Οι αγώνες μου δίνουν την αφορμή να ταξιδέψω, να γνωρίσω νέα μέρη και κυρίως να απολαύσω τη φύση – ειδικά όταν πρόκειται για συναντήσεις στο βουνό.
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι το τρέξιμο έδωσε νέο νόημα στη ζωή μου. Και ναι, σίγουρα θα με συντροφεύει για πολλά χρόνια ακόμα. Είναι πια ο «εθισμός» μου!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Όπως παρότρυναν οι φίλοι της Κατερίνας την ίδια να ξεκινήσει το τρέξιμο, μπορείτε να κάνετε το ίδιο στο φιλικό σας κύκλο. Θα ωφελησει εκείνους αλλα και εσάς: Το συντροφικό τρέξιμο, όπως και οι επευφημίες του πλήθους σε έναν αγώνα, αποτελούν σημαντικό κίνητρο για κάθε δρομέα. Είναι ευκολότερο να φτάσεις στη γραμμή του τερματισμού όταν εκεί υπάρχει κάποιος για να μοιραστείτε τη στιγμή!
Κείμενο: Αντώνης Ντινιακός