ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΖΑ
Παραολυμπιονίκης
Φωτογραφήθηκε στον Αστέρα Βουλιαγμένης με τον προπονητή, συνοδό και συναθλητή της, Θοδωρή Κατσωνόπουλο.
Η ΒΟΥΛΑ ΛΕΕΙ:
Προσφάτως κατέκτησα τις πρώτες θέσεις στα 100μ, στα 200μ και στο μήκος, στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ΑΜΕΑ που έγινε στην Αθήνα. Επιβεβαιώνοντας παράλληλα τα όρια για τους παραολυμπιακούς του Λονδινου. Επόμενη στάση: Το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που διεξάγεται στην Ολλανδία, 18-29 Ιουνίου.
Απο μικρή αγαπούσα τον κλασικό αθλητισμό και είχα φίλους που ασχολούνταν με το στίβο. Ξεκίνησα το τρέξιμο το 1996, σε ηλικία 20 ετών. Μέχρι να χάσω ολοκληρωτικά την όρασή μου στα 23, παρακολουθούσα συχνά αγώνες και φανταζόμουν τον εαυτό μου να λαμβάνει κάποτε μέρος.
Βρισκόμουν ακόμα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Αμφιλοχία, και δεν γνώριζα καν αν υπάρχει αθλητισμός για άτομα με αναπηρία. Στο σχολείο, η αντιμετώπιση ήταν δύσκολη. Η νοοτροπία απέναντι μου δεν μου έδινε θάρρος να πιστέψω σε εμένα, το περιθώριο να δοκιμαστώ σε αυτό που μου άρεσε. Ευτυχώς είχα στήριξη απο την οικογένεια μου… Είμαστε 9 αδέλφια!
Όταν ήρθα στην Αθήνα, σπούδασα σε τηλεφωνική σχολή και στράφηκα εντονότερα στον αθλητισμό. Συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι ίδιοι με τους αρτιμελείς, μπορούν να καταπιαστούν με πολλά και να έχουν μια γεμάτη προσωπική ζωή. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτό που μετράει, είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αλλωστε η ζωή είναι ωραία, όπως και να’χει!
Απο τότε, κάθε μέρα, αγωνίζομαι απο αγάπη για το τρέξιμο. Δεν το κάνω για βιοπορισμό, αντίθετα καλούμαι να υπερβώ σημαντικές δυσκολίες. Εκτός απο την Εθνική Τράπεζα που με στηρίζει με άδεια απο την υπηρεσία μου απο το 2004, και τη βοήθεια που μου προσφέρει το κέντρο αποκατάστασης “Ανάπλαση”, το βάρος των εξόδων για την προετοιμασία πέφτει αποκλειστικά σε εμένα: Οδοιπορικά, ρουχισμός, συμπληρώματα διατροφής… Τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης δεν υπάρχει ιδιαίτερη βοήθεια απο τις ομοσπονδίες ούτε απο τους χορηγούς.
Το πρόγραμμά μου δεν είναι διαφορετικό απο αυτό ενός αρτιμελούς αθλητή. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί τους ίδιους εντατικούς ρυθμούς και απο εμένα. Προπονούμαι έξι φορές την εβδομάδα. Αυτό που έχει προτεραιότητα είναι να φτάνω κάθε φορά σε απόλυτο συγχρονισμό με τον προπονητή και συναθλητή μου, Θοδωρή Κατσωνόπουλο. Να γινόμαστε ένα σώμα που αγωνίζεται για τον ίδιο στόχο.
Θαυμάζω επίσης τη συναθλήτριά μου Άντρια Ρότσα Σάντος απο τη Βραζιλία. ‘Εχουμε αναμετρηθεί στο παρελθόν και θα ήταν χαρά και τιμή για μένα να μας ξαναδοθεί η ευκαιρία στο μέλλον.
Κάθε επιτυχία είναι ξεχωριστή και σου χαρίζει ένα διαφορετικό συναίσθημα. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιες στιγμές, ήταν βεβαίως η πρώτη μου μεγάλη επίδοση στους Παραολυμπιακούς του 2004, όπου κέρδισα το χάλκινο μετάλλιο στα 100μ στην πατρίδα μου, με την οικογένειά και τους δικούς μου ανθρώπους δίπλα μου. Ακόμη και μετά από δύο χρόνια υπήρχαν άνθρωποι που με αναγνώριζαν και με χαιρετούσαν στο λεωφορείο! Επίσης το χρυσό μετάλλιο τον Απρίλιο του ’11 στην Αττάλεια της Τουρκίας όπου άκουσα τον εθνικό μας ύμνο, και ένα ανέλπιστο χρυσό μετάλλιο το 2009 στο Πανευρωπαικό πρωτάθλημα στίβου τυφλών στη Ρόδο όταν αποφάσισα τελευταία στιγμή να συμμετάσχω στα 5 χλμ!
Ο τωρινός μου στόχος είναι να συμμετάσχω στην εθνική παραολυμπιακή ομαδα που θα ταξιδέψει στο Λονδίνο και να σημειώσω μια καλή επίδοσή στα 100μ. Φέτος στοχεύω να αγωνιστώ για πρώτη φορά και στο άλμα εις μήκος.
Μέσα από τον αθλητισμό έχω γίνει πιο δυνατή. Έχω μάθει τι σημαίνει χάνω, κερδίζω, ενώνομαι με τον κόσμο, αποκτώ νέους φίλους.
Το τρέξιμο σε βοηθά να ξεφεύγεις αλλά και να ανακαλύπτεις καθημερινά τα αποθέματα δύναμης που κρύβεις μέσα σου. Εν τέλει, διαμορφώνει τον χαρακτήρα σου.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Οι παραολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου θα διεξαχθούν το διάστημα 29 Αυγούστου – 9 Σεπτεμβρίου 2012.
Καλή επιτυχία στη Βούλα και σε όλους τους αθλητές της Ελληνικής αποστολής!
Kείμενο: Μαριλένα Βρανά