Αριστερά: ένα από τα παιδάκια που φιλοξενούνται στον ξενώνα ζωγραφίζει σε ένα από τα τραπέζια που πρόσφερε το Ladies Run. Δεξιά: οι Ίρις Παππά και Ναντίνα Τσέκερη (διευθύντρια) πλαισιώνουν τον εμπνευστή του Ladies Run Κίμωνα Φραγκάκη, την Project Manager του Δεσμού Ελίζα Δαμιανίδου και την Wellness Partner του πρώτου και αυθεντικού αγώνα μόνο για γυναίκες, Μάντη Περσάκη.
Αριστερά: ένα από τα παιδάκια που φιλοξενούνται στον ξενώνα ζωγραφίζει σε ένα από τα τραπέζια που πρόσφερε το Ladies Run. Δεξιά: οι Ίρις Παππά και Ναντίνα Τσέκερη (διευθύντρια) πλαισιώνουν τον εμπνευστή του Ladies Run Κίμωνα Φραγκάκη, την Project Manager του Δεσμού Ελίζα Δαμιανίδου και την Wellness Partner του πρώτου και αυθεντικού αγώνα μόνο για γυναίκες, Μάντη Περσάκη.
«Αν δεν υπήρχε αυτός ο καναπές, κάποιες από τις φιλοξενούμενες θα είχαν κοιμηθεί στο δρόμο» μας λέει η Ναντίνα Τσέκερη, η διευθύντρια της Defence for Children International – Greece (DCIG), δείχνοντας τον καναπέ που έχει δωρίσει το Ladies Run στην φιλανθρωπική οργάνωση.
Με το καλοκαίρι να αρνείται να αφήσει την πόλη, επισκεφτήκαμε την DCIG. Λίγο καιρό πριν το Ladies Run, σε συνεργασία με το σωματείο “ΔΕΣΜΟΣ”, είχε δωρίσει φούρνο, ψυγείο, τον καναπέ και ένα παιδικό σετ -τραπεζάκια με καρέκλες- στην τέταρτη κοινωφελή προσφορά του για φέτος.
Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση DCIG με το πρόγραμμά της “stepping stone academy” υποστηρίζει ασυνόδευτα ανήλικα και μητέρες με μικρά παιδιά, κυρίως δυο με τεσσάρων ετών, στην κοινωνική τους ενσωμάτωση. Η οργάνωση μετέχει ενεργά σε κάθε πτυχή της ζωής, τόσο των παιδιών όσο και των μαμάδων τους.
“Πολλές φιλοξενούμενες ξεκινάνε από την πατρίδα τους με ένα παιδί, και φτάνουν εδώ με δυο ή τρία, από τους πολλαπλούς βιασμούς” μας αναφέρει η Ναντίνα Τσέκερη, διευθύντρια της Defence for Children International – Greece.
Αριστερά: το ψυγείο που δώρισε, μεταξύ άλλων, το Ladies Run. Δεξιά: η πάντα φωτεινή και ενθουσιώδης Μάντη Περσάκη.
Φροντίζουν να δώσουν στα παιδιά, χρόνο και χώρο να παίξουν, να μιλήσουν με ειδικούς, να απασχοληθούν στο φιλόξενο και οικείο περιβάλλον όσο οι μητέρες εκπαιδεύονται ή εργάζονται. Η βοήθεια που παρέχεται στις μητέρες και τα ασυνόδευτα ανήλικα είναι και πρακτική και νομική: έχουν να ξεπεράσουν γραφειοκρατικά εμπόδια στην προσπάθειά τους να εγκλιματιστούν, αλλά χρειάζονται υποστήριξη και σε κάθε βήμα της διαδικασίας της ένταξης, είτε αυτό είναι η προσφορά μιας στέγης για κάποιο χρονικό διάστημα, είτε βοήθεια από ειδικούς σε διάφορους τομείς, είτε ένας ασφαλής χώρος, μακρυά από τους επικίνδυνους traffickers.
Για τα μέλη της DCIG, η φροντίδα όσων τους πλησιάζουν είναι ζήτημα προσωπικό. Δεν έχει να επιδείξει χιλιάδες οικογένειες το χρόνο όπως κάποιες μεγαλύτερες ΜΚΟ, αλλά φροντίζει και εξυπηρετεί μέχρι τέλους της διαδικασίας 400-450 οικογένειες το χρόνο. Διαδικασία που ξεκινάει με πλήρη μελέτη του πως θα αντιμετωπίσουν τα πιθανά προβλήματα, και καταλήγοντας σε follow up ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, κρατώντας επαφή ακόμη και με ανθρώπους που πλέον έχουν φτιάξει τις ζωές τους σε άλλες χώρες.
Tα χαμόγελα δεν λείπουν ποτέ στον ξενώνα. Δεξιά: η Project Manager του Δεσμού Ελίζα Δαμιανίδου.
Σχεδόν όλες οι γυναίκες που υποστηρίζονται έχουν πέσει θύματα trafficking, η συντριπτική πλειοψηφία έχει υποστεί κλειτοριδεκτομή και πολλές είναι θύματα πολλαπλών βιασμών. “Ξεκινάνε από την πατρίδα τους με ένα παιδί, και φτάνουν εδώ με δυο ή τρία, από τους βιασμούς” μας αναφέρει η Ναντίνα.
Οι διακινητές εκβιάζουν και ελέγχουν τη ζωή αυτών των γυναικών, τόσο αλλοδαπών όσο και Ελληνίδων, ωθώντας τες στην πορνεία και κρατώντας τες σε μια σωματική και συναισθηματική δουλεία. “Αν μιλήσεις θα μπούμε μαζί φυλακή”, “Αν μιλήσεις θα σου πάρω το παιδί”, “Έχω κάνει μάγια στην οικογένειά σου στην Αφρική και θα τους κάνω κακό”, είναι μερικά από τα πράγματα που μας μεταφέρει η Ναντίνα ότι χρησιμοποιούν οι διακινητές για να τις κρατήσουν υποχείρια.
Συχνό φαινόμενο φαίνεται να είναι πλέον και αυτό που αναφέρεται ως “happy trafficking”, δηλαδή η ιδέα ότι τους χρωστάνε τη ζωή τους για κάποιες ελάχιστες παροχές. Παραδείγματος χάριν, τους προσφέρουν στέγη και κάποια υποτυπώδη χρήματα για φαγητό και περιμένουν από αυτές να εργάζονται εξωφρενικά ωράρια σε απάνθρωπες συνθήκες, ή να εκπορνεύονται από “ευγνωμοσύνη”.
Συχνό φαινόμενο είναι και το λεγόμενο “happy trafficking”: διακινητές προσφέρουν υποτυπώδη στέγη και τροφή, και περιμένουν από φτωχές γυναίκες να εκπορνεύονται από “ευγνωμοσύνη”.
Αριστερά: ο συντάκτης του Andro Παναγιώτης Δουδός. Δεξιά: Μια γωνιά του ξενώνα που ζωντάνεψε με την προσφορά του Ladies Run.
Οργανώσεις όπως η DCIG με την εξειδίκευσή τους τόσο στην αντιμετώπιση γραφειοκρατίας και το νομικό κομμάτι όσο και στη προσφορά, μέσω ειδικών ψυχολογικής στήριξης, βοηθούν αυτές τις γυναίκες και τα παιδιά τους να αποκοπούν από τέτοιου είδους κυκλώματα και προστατευμένες να εκπαιδευτούν για να ενσωματωθούν στην κοινωνία μέσα από διάφορα παράλληλα προγράμματα, κρατικά και μη.
Το Ladies Run και ο “ΔΕΣΜΟΣ” συνεχίζουν για όσο υπάρχουν να στηρίζουν τις γυναίκες σε κάθε ευκαιρία. Η τέταρτη προσφορά του Ladies Run για το 2024, που δε θα είναι και η τελευταία, έγινε ενόψει και της οργάνωσης του αγώνα στις 3/11 (δήλωσε συμμετοχή εδώ).
Είχαν προηγηθεί οι πρόσφατες επισκέψεις μας στο Δίκτυο Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών, στον ξενώνα κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Πειραιά και η ενίσχυση του σωματείου “ΔΕΣΜΟΣ” με την Εθνική Τράπεζα.