Νωρίς απόγευμα Πέμπτης στα τέλη Ιουνίου, με τον υδράργυρο να βρίσκεται κοντά στο «κόκκινο» εδώ και αρκετές ημέρες, περπατάμε στους δρόμους της Κυψέλης. Παιδιά παίζουν με πατίνια και ποδήλατα γύρω από τα συντριβάνια της Φωκίωνος Νέγρη, ζευγαράκια έχουν πιάσει δροσερά σημεία κάτω από τα δέντρα και μιλάνε, ενώ τα μπαρ αρχίζουν να βγάζουν σιγά σιγά τα τραπέζια τους πάνω στον πεζόδρομο. Ο προορισμός μας, εμάς, ωστόσο είναι άλλος: το Μη-Κερδοσκοπικό Εργαστήριο «Modistra Hopemade» που εδρεύει μέσα στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης.
Τι κι αν το 11ο Ladies Run έχει ολοκληρωθεί εδώ και αρκετούς μήνες και οι προετοιμασίες για τον επόμενο αγώνα, που έρχεται στις 3 Νοεμβρίου (σύντομα περισσότερες λεπτομέρειες), βρίσκεται στα τελειώματά τους; Το «αδερφάκι» του Andro δεν σταματάει να δείχνει το κοινωνικό του πρόσωπο, καθώς σε συνεργασία με το σωματείο ΔΕΣΜΟΣ, ενισχύσει ευπαθείς ομάδες γυναικων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον στίβο της ζωής.
Ένα από τα πιο μεγάλα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες που αποφυλακίζονται είναι η εργασία: σχεδόν κανείς δεν τις προσλαμβάνει, μας τόνισε ο κ. Κλήμης Πυρουνάκης.
Σε ένα μαγαζάκι στην ανανεωμένη Δημοτική Αγορά, που λειτουργεί ως κατάστημα (το εργαστήριο είναι μερικά μέτρα πιο κάτω, σε ένα δρόμο της Κυψέλης), βρίσκεται το «Modistra Hopemade». Ένας μικρός χώρος που ξεχωρίζει με τα έντονα χρώματα των προϊόντων του και έχει ως στόχο να εκπαιδεύει και απασχολεί μέσω της τέχνης της ραπτικής, γυναίκες που έχουν αποφυλακιστεί.
Εκεί συναντήσαμε γυναίκες που έχουν αποφυλακιστεί και εργάζονται στο «Modistra Hopemade», ενώ μαζί τους ήταν και ο κ. Κλήμης Πυρουνάκης – καθηγητής στο σχολείο 2ης ευκαιρίας στις γυναικείες φυλακές και δημιουργός-«εμψυχωτής» του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών. Άλλωστε είναι αυτός που εμπνεύστηκε και το μη-κερδοσκοπικό εργαστήριο.
Καθηγητής – θεολόγος στο επάγγελμα, ο κ. Πυρουνάκης ήταν από τους ανθρώπους που έστησαν τα σχολεία 2ης ευκαιρίας μέσα στις φυλακές γυναικών, ασχολήθηκε με τις ιστορίες και τα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν. «Κι όταν το 2012 έληξε η θητεία μου, τότε αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ΑΜΚΕ, το Δίκτυο Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών. Ο στόχος μας ήταν να ασχοληθούμε με αυτές τις γυναίκες και όταν αποφυλακίζονται. Τι κάνουν; Που μπορούν να πάνε; Με τι θα ασχοληθούν;» μας λέει και συμπληρώνει: «Αν δεν έχει οικογένεια να τις περιμένει, αυτό που λέμε -λίγο ωμά- είναι ότι την πρώτη ημέρα κοιμάται σε ένα παγκάκι, τη δεύτερη μέρα κλέβει ένα ψωμί και την τρίτη μέρα παίρνει τηλέφωνο τον ντίλερ της και γίνεται διακινητής ουσιών ή πουλάει το κορμί της. Αυτό θέλαμε να αλλάξουμε με το Δίκτυο».
Κάπως έτσι, ήρθε σε επαφή με την ΕΠΑΝΟΔΟ, το επίσημο όργανο επανένταξης και αρχικά φτιάχτηκε ο ξενώνας «Φιλοξενία». «Όποιο γυναίκα αποφυλακίζεται και δεν έχει οικογένεια να την υποδεχτεί, τη φιλοξενούμε για έξι μήνες στον ξενώνα μας, ώσπου να σταθεί στα πόδια της». Αλλά, όπως είδε ο κ. Πυρουνάκης, με έναν ξενώνα δεν θα λυνόντουσαν τα προβλήματα. Ένα από τα πιο μεγάλα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες που αποφυλακίζονται είναι η εργασία: σχεδόν κανείς δεν τις προσλαμβάνει και δεν τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία.
«Το “Modistra Hopemade” είναι ένα πείραμα, καθώς αφήνω τις γυναίκες που δουλεύουν εδώ να διαχειριστούν όλο το project. Πώς θα συνεργαστούν, πως θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους».
«Οι πιο πολλές από αυτές τις γυναίκες αναγκάζονται να φτιάχνουν ψεύτικα βιογραφικά, καθώς κανείς δεν τις προσλαμβάνει. Κι αν οι εργοδότες τους μάθουν ότι έχουν μητρώο τις διώχνουν» μας εκμυστηρεύεται. Κάπως έτσι «γεννήθηκε» και η ιδέα για τη δημιουργία του εργαστηρίου ραπτικής.
«Αρχικά φτιάχναμε μάσκες, μετά μαξιλάρια, πουφ, τσάντες. Σε όλο αυτό μας βοήθησε στην αρχή το Ίδρυμα Λάτση, καθώς και διάφοροι εθελοντές και φίλοι από τα social media. Λεφτά απαραίτητα, τόσο για τα ενοίκια του ξενώνα και του μαγαζιού, όσο και για να βγαίνει ένας μισθός για τις κοπέλες που δουλεύουν στο εργαστήριο» μας λέει ο κ. Πυρουνάκης.
«Είναι ένα πείραμα όλο αυτό, καθώς αφήνω αυτές τις γυναίκες να διαχειριστούν όλο το project. Πώς θα συνεργαστούν, πως θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους» μας τονίζει. Και μέχρι στιγμής, αυτό το πείραμα δείχνει να λειτουργεί. Κάτι που κάνει ακόμα πιο απαραίτητη την ενίσχυσή του.
Για αυτό και το Ladies Run, σε συνεργασία με το σωματείο ΔΕΣΜΟΣ, δώρισε ένα επαγγελματικό σίδερο και μια προηγμένη ραπτομηχανή στο «Modistra Hopemade». Άλλωστε, η διοργάνωση έχει δείξει ουκ ολίγες φορές το κοινωνικό της πρόσωπο σε βάθος 12ετιας.
Μόνο μέσα στο 2023, το Ladies Run προσέφερε παπλώματα και παπλωματοθήκες στον ξενώνα φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων προσφύγων κοριτσιών του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης στον Δήμο Ιλίου, τέσσερις κουζίνες για χρήση από τις κρατούμενες, σε ισάριθμες πτέρυγες, στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Γυναικών της Θήβας, πλυντήριο στις διαμένουσες στο Κέντρο Διαμονής για ευάλωτες γυναίκες της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου», ένα ψυγείο σε μια κυρία που μέχρι πρότινος ζούσε σε δομή φιλοξενίας για γυναίκες και τώρα στήνει το δικό της σπιτικό, καθώς και ψυγείο, πλυντήριο και άλλες συσκευές και αναλώσιμα, για τις ανάγκες των κυριών που φιλοξενούνται στον ξενώνα κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Πειραιά.
Συνολικά περισσότερα από 37.500€ έχουν προσφερθεί στις δράσεις του Δεσμού σε αυτά τα 12 χρόνια που διοργανώνεται το Ladies Run.
Διαβάστε ακόμα: Το Ladies Run και η Εθνική Τράπεζα στηρίζουν το έργο του ΔΕΣΜΟΥ