Photo: Γιώργος Σανταμούρης
ΜΕΛΙΝΑ ΓΑΛΕΑΔΗ
Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Φωτογραφήθηκε στο λόφο του Αρδηττού
Η ΜΕΛΙΝΑ ΛΕΕΙ:
Έαν παρατηρήσεις ένα παιδί που μόλις έχει αρχίσει να στέκεται στα πόδια του, θα δεις ότι το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να προσπαθεί να τρέξει. Δεν έχει αίσθηση του χρόνου, δεν βιάζεται να πάει σε κάποιο ραντεβού. Μάλλον βιώνει αυτή την υπερφυσική δύναμη που από την απόλυτη καθήλωση το ωθεί στην ορθή στάση και στην μετεώρηση μερικών κλασμάτων του δευτερολέπτου… Που το απελευθερώνει και το κάνει να αισθάνεται ότι έχει κατακτήσει τον κόσμο: Το τρέξιμο είναι στο DNA μας!
Έτσι και εγώ δεν σταμάτησα ποτέ να τρέχω, απλά το “εξέλιξα”. Στο σχολείο ήμουν στην ομάδα σπρίντ και αργότερα σύχναζα στα γυμναστήρια πριν το μάθημα / τη δουλειά / την επιστροφή στο σπίτι. Πριν ή μετά απο οποιαδήποτε δραστηριότητα μου προκαλούσε άγχος. Είχα βρει το αγχολυτικό μου, την βαλβίδα αποσυμπίεσης μου.
Τα τελευταία χρόνια προπονούμαι αποκλειστικά σε εξωτερικούς χώρους. Το απέφευγα για καιρό πείθοντας τον εαυτό μου ότι η Αθήνα δεν διαθέτει πάρκα για τέτοιες δραστηριότητες. Είχα δίκιο σε πρώτη ανάγνωση αλλά στην πορεία ανακάλυψα μέρη όπως ο Υμηττός και η Πάρνηθα που νομίζεις ότι βρίσκεσαι στις Άλπεις. Χώροι υπάρχουν αν τους αναζητήσει κανείς, ο καιρός προσφέρεται, μονάχα η παιδεία λείπει. Δυστυχώς δεν υπάρχει αθλητική κουλτούρα ούτε σε επίπεδο οικογένειας, ούτε στο σχολείο.
Ισως οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το τρέξιμο είναι μοναχικό… Εγώ θα διαφωνίσω. Έχω γνωρίσει πάρα πολύ κόσμο με τον οποίο μπορεί να μας χωρίζουν πολλά αλλά μας ενώνει η αγάπη για το άθλημα και έχουμε περάσει ώρες τρέχοντας και αναλύοντας όσα μας απασχολούν.
Τέτοιες «δρομικές» γνωριμίες έκανα με την Κανέλλα Αράπογλου και τη Χριστίνα Φωτεινοπούλου με τις οποίες κατεβαίνουμε συστηματικά σε αγώνες. Η Χριστίνα με μύησε και στους αγώνες βουνού που με έχουν συνεπάρει.
Είναι σημαντικό να βάζουμε στόχους στο τρέξιμο για να αποφεύγουμε τη ρουτίνα. Εγώ προσπαθώ να λαμβάνω μέρος σε όσους περισσότερους αγώνες μπορώ. Φέτος, μεταξύ άλλων, έχω τρέξει στο μαραθώνιο της Ρώμης και θα τρέξω στον κλασικό, της Αθήνας.
Το μοναδικό πράγμα που στέκεται ανάμεσα σε εμάς και τον στόχο μας είναι οι δικαιολογίες που εφευρίσκουμε γιατί δεν θα τον πιάσουμε.
Ανταγωνισμός υπάρχει μόνο με τον ίδιο μου τον εαυτό: Με ενδιαφέρει να βελτιώνομαι συνεχώς, να τερματίζω πάντα χωρίς τραυματισμούς και να καταρρίπτω αυτά που μέχρι πρότινος νόμιζα ότι ήταν τα όρια μου.
Ασχολούμαι επίσης με καταδύσεις, πιλάτες, windsurf και σκι. Τα σπορ δεν είναι απλά μια μορφή εκτόνωσης, είναι τρόπος ζωής, είναι αγάπη για τη ζωή.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Η θεωρία οτι το τρέξιμο είναι στο DNA μας αναπτύσσεται με τρόπο συναρπαστικό στο βιβλίο “Born to Run” του Christopher Mc Dougall που κυκλοφορεί στα Αγγλικά απο τoν οίκο Knopf.