Η ΕΥΑ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ:
ΑΘΛΗΤΡΙΑ, ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ
Είμαι η Εύα Μπέκα, και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα ήθελα να δοκιμάζω νέα αθλήματα. Έχω κάνει πρωταθλητισμό στην κολύμβηση και στο Τρίαθλο (κολύμβηση , ποδηλασία και τρέξιμο) , ενώ τα δύο τελευταία χρόνια ανακάλυψα την αγάπη μου για τα άλογα. Αποφάσισα να ασχοληθώ με την φυσικοθεραπεία με στόχο να ασχοληθώ με την θεραπευτική κολύμβηση και θεραπευτική ιππασία , δηλαδή να συνδυάσω τις δύο μεγάλες μου αγάπες , νερό και άλογα. Επειδή δεν άντεχα να είμαι μακριά από τις πισίνες, κατά την διάρκεια των σπουδών μου εργαζόμουν και σαν προπονήτρια κολύμβησης, τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Ασχολούμαι επίσης με το snowboard, το mountain bike και τους τελευταίους μήνες με το Brazilian jiu jitsu .
Από μικρή είχα έφεση στα αθλήματα, όμως ο λόγος που ξεκίνησα την κολύμβηση, και ήταν η αφετηρία για μένα ώστε να αντιληφθώ ότι ο αθλητισμός είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου , ήταν ότι στην ηλικία των 10 είχα λίγο ανεβασμένη χοληστερίνη σαν τσουπωτό παιδάκι που ήμουν. Βέβαια από πολύ μικρή ηλικία έκανα μπαλέτο και προσπάθησα κιόλας να το συνδυάσω και με την κολύμβηση μέχρι που αναγκάστηκα να διαλέξω. Διάλεξα την κολύμβηση διότι μου ταίριαζε περισσότερο, αλλά η αφοσίωση και η πειθαρχία που χρειαζόταν μου έδωσαν ένα τεράστιο κίνητρο.
Οι αγώνες λειτουργούν για τους περισσότερους αθλητές κίνητρο , είναι η στιγμή της κρίσης . Βλέπεις τι “καρπούς” έχει αποδώσει η προετοιμασία σου. Για εμένα ήταν μια διαδικασία που μου προκαλούσε πολύ στρες, όμως μέσα από κάθε αγώνα και ειδικά μετά από κάθε αποτυχία έβγαινα πιο αποφασισμένη και πιο προσηλωμένη, κάτι που με ακολουθεί και στην καθημερινότητα μου. Κάθε αγώνα τον βλέπω σαν τελετουργία , ακολουθώ μια συγκεκριμένη διαδικασία με συγκεκριμένη σειρά και αν σπάσει αυτό το μοτίβο ξεκινάω με πολύ κακή ψυχολογία τον αγώνα μου ,αλλά και πάλι προσπαθώ να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες μου. Εκτός όμως από την βαρύγδουπη πλευρά ένας αγώνας πρέπει να είναι και γιορτή. Καμιά φορά το βλέπω και σαν πάρτυ , ειδικά όταν έχει τελειώσει ο αγώνας. Βλέπεις συναθλητές σου, ταξιδεύεις και ξεφεύγεις από την καθημερινότητα.
Θεωρώ ότι οι γυναίκες έχουμε την δυνατότητα να προσθέτουμε ένα θηλυκό τόνο σε οποιοδήποτε άθλημα κάνουμε. Δεν υπάρχουν αθλήματα μόνο για γυναίκες ή μόνο για άνδρες. Ο αθλητισμός είναι για να μας ενώνει.Η ιππασία για παράδειγμα είναι ένα άθλημα που χρειάζεται χάρη, χρειάζεται απαλότητα και κυρίως τρυφερότητα, όμως χρειάζεται και δυναμισμό , επιβλητικότητα και πολύ δυνατούς προσαγωγούς.
Όταν βρεις το αληθινό κίνητρο , είτε είναι ο αγώνας είτε είναι η ευεξία, τότε δεν σε σταματάει ούτε ο πόνος ούτε η κούραση. Επίσης όταν ανακαλύπτεις ότι πάντα μπορείς να δώσεις λίγο παραπάνω τότε είναι που συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις όρια, το μόνο σου όριο είναι το μυαλό σου.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ο τραυματισμός στον κοιλιακό μου , σύννομο κοιλιακών-προσαγωγών. Οι τραυματισμοί όμως είναι μες το πρόγραμμα κάθε αθλητή, οπότε θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ήταν αυτό το μεγαλύτερο εμπόδιο.
Το αγαπημένο μου ρόφημα αυτήν την περίοδο στο οποίο μπορεί να θεωρηθώ εθισμένη είναι το κεφίρ ροδάκινο.
Η σημαντικότερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι περισσότερες γυναίκες είναι ότι χανόμαστε μέσα στα πρέπει μας και ξεχνάμε να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας . Πρέπει να εργάζονται, πρέπει να είναι όμορφες, πρέπει να είναι ανεξάρτητες, πρέπει να είναι καλές μητέρες καλές νοικοκυρές.
Για μένα η έμπνευση έρχεται μέσα από την αγάπη. Η μητέρα μου, ακόμα και ως μια απλή νοικοκυρά, που άφησε την δουλειά της για να μεγαλώσει εμένα και τον αδελφό μου , αποτελεί έμπνευση. Το να βλέπεις τι έχει θυσιάσει ο κάθε άνθρωπος είναι έμπνευση. Το να έχω μια μητέρα πάντα δίπλα μου να με στηρίζει να με παρακινεί να με κρίνει, μου δίνει κίνητρο για την δική μου ζωή.
Η ένοχη ευχαρίστηση μου είναι το παγωτό, θα πω αν και έχω πολλές….
Νομίζω ο κόσμος χωρίς ladies , σίγουρα θα ήταν πιο απλός , άρα και πιο βαρετός. Σιγουρα άχρωμος και άτονος.