Photο: Μιχαήλ Ανδρουλιδάκης
Ρούχα και παπούτσια: adidas
Φωτογραφήθηκε στην ASTIR BEACH
ΔΑΝΑΗ ΠΑΣΠΑΤΗ
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια master in business administration στο ΕΑΠ
Εργάζεται σε δικηγορικό γραφείο
Η ΔΑΝΑΗ ΛΕΕΙ:
Αν με ρωτάγανε στο παρελθόν γιατί τρέχω θα έλεγα για να νικήσω το χρονόμετρο και να πετύχω ατομικό ρεκόρ και καλύτερη θέση. Τώρα όμως, τρέχω για να ξεφύγω από την καθημερινότητα, επειδή το τρέξιμο για εμένα είναι ένας τρόπος να καθαρίσει το μυαλό μου.
Στόχος μου είναι κάθε φορά να καταφέρω να διανύσω λίγα περισσότερα μέτρα. Αυτό για εμένα σημαίνει περισσότερος χρόνος για τον εαυτό μου.
Όταν είμαι κουρασμένη νιώθω πιο έντονη την ανάγκη να βγω να τρέξω ακόμα και σε πολύ χαλαρό ρυθμό. Έτσι αλλάζει η ψυχολογία μου και έχω περισσότερη ενέργεια για την υπόλοιπη ημέρα.
Επειδή συνήθως βγαίνω μόνη μου για τρέξιμο, δεν υπάρχει καλύτερο “boost” από την μουσική. Για εμένα η μουσική αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Αγαπημένο μου τραγούδι είναι το “Unstoppable” της Sia, γιατί με κάνει να νιώθω πραγματικά unstoppable.
Όπως ακριβώς νιώθω όταν τρέχω με την κολλητή μου! Πως είμαστε πραγματικά ασταμάτητες, ικανές να τρέχουμε πολλές ώρες χωρίς να το καταλάβουμε. Η καλή παρέα λοιπόν είναι αυτό που με ανεβάζει. Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν το τρέξιμο ως ένα ατομικό και μοναχικό άθλημα, αλλά για εμένα ήταν πάντα ομαδικό. Στο σύλλογό μου τρέχαμε σε γκρουπάκια ώστε να βοηθάμε ο ένας τον άλλο.
Αυτό που μπορεί να με “ρίξει” στο τρέξιμο είναι ο άσχημος καιρός. Μου χαλάει τη διάθεση. Θέλω τον ήλιο και το φως της ημέρας!
Αρκετές φορές στο παρελθόν κάνοντας πολλά χιλιόμετρα σκεφτόμουν την επόμενη κούρσα που θα τρέξω και έκανα πλάνο στο μυαλό μου για τον χρόνο που έπρεπε να περνάω κάθε στροφή.
Ο πρώτος αγώνας που έλαβα μέρος ήταν σε ηλικία 5 ετών. Από τότε μάλλον δεν σταμάτησα να τρέχω σε αγώνες. Οι αγώνες ήταν πάντα για εμένα μια γλυκόπικρη εμπειρία. Παρόλα αυτά, με δίδαξαν να έχω υπομονή κι επιμονή γενικότερα στη ζωή μου.
Συμμετείχα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας το 2016. Το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ονειρευόμουν αλλά ο μαραθώνιος είναι πάντα απρόβλεπτος και αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για κάθε δρομέα.
Δρομικό φετίχ μου, τον χειμώνα, οι κορδέλες, που με προστατεύουν από το κρύο και ταιριάζουν στο στυλ μου. Επίσης, τελευταία έχω υιοθετήσει τη συνήθεια να φοράω ακουστικά όταν τρέχω, τα οποία δεν μπορώ να αποχωριστώ.
Αγαπημένο υγιεινό σνακ, χωρίς δεύτερη σκέψη, οι σπιτικές μπάρες δημητριακών. Πεντανόστιμες, πολύ θρεπτικές και μπορώ να έχω πάντα μαζί μου. Γουρουνιά που μου επιτρέπω, επίσης χωρίς δεύτερη σκέψη, οι τηγανητές πατάτες.Πολλές!
Πολλές φορές είχα μικροτραυματισμούς και ενοχλήσεις αλλά ευτυχώς ποτέ δεν ήταν κάτι το σοβαρό ώστε να χρειαστεί να μείνω εκτός για πολύ καιρό. Όταν τρέχεις κάθε μέρα και πολλά χιλιόμετρα από ένα σημείο και μετά συνηθίζεις να τρέχεις με πόνο.
Απολαμβάνω να τρέχω δίπλα στη θάλασσα. Επομένως οι ωραιότερες διαδρομές για εμένα είναι αυτές που μου δίνουν τη δυνατότητα να βρίσκομαι σε ένα τέτοιο τοπίο. Βεβαίως για τα μεγάλα κομμάτια πηγαίνω στον Υμηττό, όπου είναι μετρημένες οι αποστάσεις, διαφορετικά χρησιμοποιώ το GPS.
Πολλές φορές έχω αναγκαστεί να τρέξω στο σκοτάδι, κυρίως το χειμώνα, συνήθως στην Πανεπιστημιούπολη, αλλά δεν το προτιμώ σε καμία περίπτωση.
Δεν έχω κάνει trail running στο βουνό, αλλά θα ήθελα να το δοκιμάσω. Συχνά τρέχω ξυπόλητη σαν αποθεραπεία στο γρασίδι μετά την προπόνηση και κάνω πάντα διατάσεις. Είναι απαραίτητες, όμως πολλοί τις αμελούμε. Όποτε τα καταφέρνω κάνω και μια ώρα yoga μέσα στην εβδομάδα μου.
Δε θεωρώ πως ένα άθλημα είναι αποκλειστικά για άντρες ή για γυναίκες. Είναι κατάλληλο για όποιον τον εκφράζει και τον ευχαριστεί. Μέσα από το τρέξιμο γυμνάζεται ολόκληρο το σώμα και αποκτά κανείς καλύτερη φυσική κατάσταση και στάση του σώματος. Επομένως, τι πιο θηλυκό από μια γυναίκα με γυμνασμένο σώμα.
Έχουν υπάρξει φορές, που έχω σταματήσει την προπόνηση επειδή δεν μπορώ να πάρω ανάσα από το γέλιο. Με την κατάλληλη παρέα το τρέξιμο έχει πλάκα ! Ένα μικρό σχόλιο , ένα αστείο περιστατικό παίζουν μεγάλο ρόλο στην καλή διάθεση. Και όσα περισσότερα χιλιόμετρα διανύεις , τόσες περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι “αστείο”.
Κάποτε σε αγώνα 30 χιλιομέτρων μου συνέβη το εξής αστείο. Είχα μπει στην εκκίνηση με το σκεπτικό ότι θα στρίψω σε κάποιο δρόμο πριν τα μισά για να κάνω απλά ένα συνεχόμενο τρέξιμο. Τελικά η διαδρομή του αγώνα περιοριζόταν σε έναν δρόμο μεταξύ χωραφιών και βουνού με αποτέλεσμα να μην έχω άλλη επιλογή από το να τερματίσω κάνοντας όλη τη διαδρομή. Και κάπως έτσι έκανα το πρώτο μου 30άρι.
Όλες τις μέρες δεν έχω την ίδια διάθεση για τρέξιμο. Ειδικά όταν είναι εξεταστική στο Πανεπιστήμιο νιώθω πως δεν έχω αντοχές . Όμως, όταν υπάρχει ένας στόχος, όπως ένας σημαντικός αγώνας, δεν έχεις άλλη επιλογή. Μαζεύεις ό,τι δυνάμεις έχεις, δένεις κορδόνια και βγαίνεις για προπόνηση.
Ακούω πολύ συχνά τη φράση “Τρέχω για να μην κάνω δίαιτα.” Αναμφισβήτητα το τρέξιμο βοηθάει στην καύση λίπους και στην απώλεια βάρους. Παρόλα αυτά εγώ το αντιμετωπίζω τελείως διαφορετικά. Αν κάποιος το βλέπει ως το μέσο για να τρώει ότι θέλει χωρίς τύψεις, θα είναι δύσκολο να καταλάβει τις υπόλοιπες ωφέλειες του τρεξίματος.
Όταν η καθημερινότητα γίνεται δύσκολη και αγχωτική, το τρέξιμο είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Μάλλον πολλοί άνθρωποι το έχουν ρίξει στο τρέξιμο για να αντιμετωπίσουν ακριβώς αυτές τις συνθήκες.
Αγαπημένη δρομέας, από αθλητές αντοχής, είναι η Γιώτα Βλαχάκη. Με το πείσμα της κατάφερε να πάει στην Ολυμπιάδα το 2016 και ήμουν δίπλα της σε όλο αυτό. Στους αγώνες ταχύτητας θαυμάζω απεριόριστα τις αδερφές Βασιλείου, τόσο για τις αθλητικές τους επιδόσεις, όσο και για τον χαρακτήρα τους και τη θετική τους ενέργεια.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Δεν μπορείς να αλλάξεις την κατεύθυνση του ανέμου αλλά μπορείς να προσαρμόζεις τα πανιά σου για να φτάνεις πάντα στον προορισμό σου.
Επιμέλεια κειμένου: Μάγδα Γκούμα