Photo: Μιχαήλ Ανδρουλιδάκης
Ρούχα και παπούτσια: adidas
Φωτογραφήθηκε στην Astir Beach
ΕΛΕΝΗ ΛΕΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πτυχιούχος μαθηματικός του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
Φοιτήτρια μεταπτυχιακού στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Αθλήτρια ημιαποστάσεων*
Η ΕΛΕΝΗ ΛΕΕΙ:
Ξεκίνησα τον στίβο στα 13. Η μητέρα μου είναι προπονήτρια στίβου, πρώην βαλκανιονίκης και πρωταθλήτρια Ελλάδας στα 800μ. Μας έπαιρνε με την αδερφή μου μαζί της στο στάδιο κι έτσι…κόλλησα. Έκανα πανελλήνιο ρεκόρ στα 600μ και κρίναμε ότι θα είχα δυνατότητες στα 800μ. κι έτσι το επέλεξα.
Η αγάπη μου για το τρέξιμο είναι αυτή που μου δίνει κίνητρο να κάνω πρωταθλητισμό. Η ανάγκη να ξεπεράσω τα όριά μου, να αναμετρηθώ με τον ίδιο μου τον εαυτό και τις δυνατότητές μου, να αφοσιωθώ σε αγωνιστικούς στόχους, είναι αυτά και με παρακινούν να μην εγκαταλείψω. Δεν κάνω πρωταθλητισμό για να έχω οικονομικές απολαβές.
Ο δικός στόχος μου είναι η αυτοβελτίωση. Θέλω να βελτιώσω το ατομικό μου ρεκόρ στα 800μ. και πιστεύω πως θα το καταφέρω με δουλειά κι επιμονή. Στόχος όνειρο ζωής είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες φυσικά.
Πολλές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου όταν τρέχω. Για παράδειγμα αν ο ρυθμός που ακολουθώ είναι καλός να κρατηθώ σε αυτόν, να μείνω μπροστά στον αγώνα, να “κλειδώσω” την προπορευόμενη αθλήτρια και όλα αυτά που έχω δουλέψει στην προπόνηση να τα εφαρμόσω στον αγώνα αποτελεσματικά.
Αυτό που με “ρίχνει” στο τρέξιμο είναι οι αρνητικές σκέψεις που προκύπτουν από ένα κακό αγώνα ή ένα τραυματισμό. “Ανεβαίνω” όμως όταν καταφέρνω και κάνω τις αρνητικές σκέψεις θετικές και βλέπω τις αναποδιές σαν πρόκληση να συνεχίσω πιο δυνατή. Επίσης με ανεβάζει η φωνή της μητέρας μου και προπονήτριάς μου. Με κάνει και νιώθω ασφάλεια όταν την ακούω.
Δεν έχω κάποιο αξεσουάρ φετιχ για τους αγώνες. Αν και οφείλω να ομολόγήσω πως πέρασα και αυτό το στάδιο με ένα βραχιολάκι στο χέρι.
Αν η προπόνησή μου είναι κάποιο long run τότε ναι ίσως να την κάνω μετά μουσικής, όμως γενικά μου αρέσει περισσότερο να νιώθω εγώ και ο εαυτός μου στην προπόνηση.
Πιο δυνατή αγωνιστική στιγμή μέχρι τώρα ήταν η συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα U18(Under 18yrs). Σε μικρή ηλικία αγωνιζόμουν με της καλύτερες του κόσμου. Πέρασα στον ημιτελικό και έχασα για μια θέση τον τελικό. Ένιωσα ότι “μετράω” και εκτός συνόρων και διαπίστωσα πόσο σκληρά αγωνίζονται και τα παιδιά σε άλλες χώρες.
Οι τραυματισμοί είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ως επαγγελματίας αθλήτρια έχω απαιτήσεις από το σώμα μου και αυτό έχει από εμένα. Κάποιες φορές δεν το έχω ακούσει και το πλήρωσα με τραυματισμό. Διατάσεις και ενδυνάμωση είναι δύο καλοί τρόποι προστασίας και αποφυγής των τραυματισμών. Μαζί με ασκήσεις τεχνικής η προπόνηση γίνεται λειτουργική και οι πιθανότητες τραυματισμού ελαχιστοποιούνται.
Η παραλία της Θεσσαλονίκης είναι το πιο όμορφο μέρος που έχω τρέξει. Όμως στην μαρίνα Αλίμου και στο κέντρο της Αθήνας με τους adidas Runners Athens έχω κάνει το πιο όμορφο νυχτερινό τρέξιμο. Η προπόνηση με παρέα είναι πολύ πιο ευχάριστη και πιο εύκολη.Ξυπόλητο τρέξιμο κάνω μόνο στην αποθεραπεία μετά την προπόνηση, πάνω στο χόρτο.
Αν δεν έτρεχα 800μ. θα ήθελα να κάνω χορό. Μου αρέσει πάρα πολύ αλλά λόγω πρωταθλητισμού δεν κατάφερα να ασχοληθώ αρκετά. Ίσως να επέλεγα βόλλευ. Θα ήταν πρόκληση να δοκιμάσω ένα ομαδικό άθλημα. Έχω τρέξει 5.000μ σε δρόμο, στο Ladies Run** αλλά και στο 5αρι του μαραθωνίου της Αθήνας. Μου άρεσε πολύ.
Αξιοπερίεργο περιστατικό θυμάμαι σε έναν αγώνα 800 μέτρων που ο φωτογράφος περπατούσε ανενόχλητος στον 1ο διάδρομο. Αλλάξαμε όλες οι κοπέλες πορεία συνεχίζοντας την προσπάθεια.
Εννοείται ότι υπάρχουν φορές που δεν έχω διάθεση να κάνω προπόνηση. Όμως είναι κι αυτό ένα προσωπικό στοίχημα. Να ξεπεράσω την κακή μου διάθεση, να βγω για προπόνηση και να νιώσω υπέροχα όταν γυρνάω σπίτι, έχοντας τρέξει τελικά και έχοντας νικήσει τον κακό μου εαυτό.
Η λέξη δίαιτα δεν με εκφράζει. Θα επέλεγα στη θέση της τη λέξη διατροφή. Ναι σίγουρα τρέχοντας αυξάνω τις καύσεις του οργανισμού μου, αλλά μετά το τρέξιμο επιλέγω να εμπλουτίζω την διατροφή μου με υγιεινά γεύματα.
Αγαπημένο μου υγιεινό σνακ είναι γιαούρτι με μπανάνα και μέλι στο μπλέντερ. Πεντανόστιμο. Βέβαια μετά από μια δυνατή προπόνηση θα επιτρέψω στον εαυτό μου μια μικρή απόλαυση με σοκολάτα ή κρέπα.
Φυσικά και έχει θηλυκότητα το τρέξιμο. Το να τρέχεις, να θέλεις να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να το κάνεις για εσένα και όχι γιατί “πρέπει”, δείχνει έναν δυναμισμό εξαιρετικά θηλυκό.
Η ανάγκη να ξεφύγεις από τα καθημερινά προβλήματα, η ανάγκη να έχεις στιγμές μόνος σου κάνοντας κάτι αποκλειστικά για εσένα είναι ένας λόγος που τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μεγάλη αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που τρέχουν.
Ο δρομέας που θαυμάζω είναι ο Ρουντίσα, κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στα 800μ. Ο τρόπος που τρέχει είναι αξιοθαύμαστος!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
“Για να γίνεις καλός δρομέας χρειάζεσαι τρία βασικά χαρακτηριστικά: δέσμευση, πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Και αυτό ισχύει για οτιδήποτε κάνεις και θες να το κάνεις καλά.”
Επιμέλεια κειμένου: Μάγδα Γκούμα
*Το αγώνισμα της Ελένης είναι τα 800μ. με ρεκόρ 2’.06”.95. Έχει υπάρξει 14 φορές Πανελληνιονίκης σε όλες τις κατηγορίες, 2η μεσογειονίκης Νεανίδων και κατέχει από το 2007 το πανελλήνιο ρεκόρ κορασίδων στα 800μ.
**Ήταν 2η νικήτρια στο Ladies Run 2017