Photο: Μιχαήλ Ανδρουλιδάκης
Φωτογραφήθηκε στην ASTIR BEACH
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ
Απόφοιτη του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού,του Πανεπιστημίου Αθηνών,
Πρωταθλήτρια μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων*
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΕΕΙ:
Η ενασχόληση μου με τον αθλητισμό ξεκίνησε στην ηλικία των 12 ετών, μέσα από ένα πρόγραμμα επιλογής αθλητικών ταλέντων που έγινε στο δημοτικό, στη Σητεία της Κρήτης όπου μεγάλωσα. Με προέτρεψαν να ασχοληθώ με τον στίβο και έτσι ξεκίνησα να πηγαίνω στην ακαδημία στίβου, του πρώτου μου συλλόγου. Εκεί με ανέλαβε ο πρώτος μου προπονητής και αμέσως εξειδικεύτηκα στην αντοχή.
Ξεκίνησα με μικρές αποστάσεις, 600μ. και 1000μ. Μεγαλώνοντας άρχισα να αγωνίζομαι σε πιο μεγάλες αποστάσεις. Πλέον οι αγαπημένες μου είναι τα 10.000μ και ο ημιμαραθώνιος(21.097μ.) που γίνονται στον δρόμο, σε περιβάλλον συνεχώς εναλλασσόμενο, διαβαθμισμένης δυσκολίας και καθόλου μονότονο.
Η μεγάλη αγάπη για το τρέξιμο είναι το πιο δυνατό μου κίνητρο, αυτό που με κάνει να συνεχίζω. Το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής, καθημερινή μου ανάγκη. Ακόμα και τις μέρες που μπορεί να μην είμαι σε καλή ψυχική ή σωματική διάθεση, θα βγω για τρέξιμο γιατί ξέρω ότι μετά θα νιώσω ευεξία και οτιδήποτε έχω θα μου περάσει.
Ο πρωταθλητισμός είναι μεγάλο σχολείο. Με βοηθάει να εξελίσσομαι σε όλους του τομείς της ζωής μου. Η δουλειά που απαιτείται για να ολοκληρώσω μια σκληρή και επίπονη προπόνηση με γεμίζει δύναμη. Με κάνει να νιώθω ανίκητη και ικανή να πετύχω τους στόχους μου.
Οι επιτυχίες τονώνουν την αυτοπεποίθησή μου, ενώ οι αποτυχίες με κάνουν πιο δημιουργική και πεισματάρα. Όταν ξεπερνάς τα όρια σου, δεν σε τρομάζει καμία δυσκολία και μπορείς να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε σου συμβεί. Νιώθω πραγματικά τυχερή που καταφέρνω και κάνω πρωταθλητισμό!
Το μόνο που μπορεί να με ρίξει είναι ο “κακός μου εαυτός”. Οι αρνητικές σκέψεις που κάνω κάποιες στιγμές και δυστυχώς επηρεάζουν την απόδοση μου και κατά συνέπεια την ψυχική μου διάθεση.
Μου δίνει φτερά η θετική διάθεση που προκύπτει όταν αισθάνομαι δυνατή σωματικά. Επίσης, τα θετικά αγωνιστικά αποτελέσματα με «ανεβάζουν» πάρα πολύ, με εμψυχώνουν και μου δημιουργούν αισιόδοξες σκέψεις, με αποτέλεσμα να συνεχίζω με ακόμη περισσότερη όρεξη την προσπάθειά μου.
Όταν τρέχω μεγάλες αποστάσεις σε χαλαρό ρυθμό, περνούν από το μυαλό μου κυριολεκτικά τα «πάντα». Από το τι θα φάω μόλις τελειώσω, μέχρι το τι έχω καταφέρει ως τώρα. Οι σκέψεις αυτές σχετίζονται άμεσα με το μέρος που τρέχω, την διάθεση που έχω εκείνη την στιγμή αλλά και με το αν έχω ή όχι δρομική παρέα.
Αντιθέτως, όταν τρέχω μεγάλες αποστάσεις αγωνιστικά, αλλάζουν τελείως τα πράγματα. Καθαρίζω τη σκέψη μου και προσπαθώ να είμαι απολύτως συγκεντρωμένη μόνο στον αγώνα και στη σωματική μου κατάσταση.
Ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα Νεανίδων έχει μείνει στη μνήμη μου, αφού έτρεξα μέσα σε 2 ώρες δύο αγωνίσματα, 1.500μ. και 5.000μ. Στη δεύτερη απόσταση κατάφερα να κερδίσω το χάλκινο μετάλλιο στα τελευταία μέτρα, ύστερα από σκληρό ανταγωνισμό. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία, καθώς κατάφερα να ξεπεράσω τα όρια μου και τον εαυτό μου.
Φετινός στόχος μου μια καλή επίδοση στον ημιμαραθώνιο. Μεγάλος στόχος για το μέλλον να αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020, στο αγώνισμα του μαραθωνίου. Είναι το παιδικό μου όνειρο!
Μόνο το τρέξιμο δεν φτάνει, ώστε ένας επαγγελματίας δρομέας να δει σημαντική βελτίωση στις επιδόσεις του. Μυϊκή ενδυνάμωση, σωστή διατροφή και λειτουργική αποκατάσταση είναι το τρίπτυχο της επιτυχίας και της προπονητικής-αγωνιστικής εξέλιξης.
Η μυϊκή ενδυνάμωση βοηθά στην πρόληψη των τραυματισμών αλλά ταυτόχρονα κάνει το σώμα πιο ανθεκτικό στην κόπωση. Η υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή τροφοδοτεί το σώμα με την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται κατά την διάρκεια του τρεξίματος και όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται ώστε να διατηρείται η καλή υγεία των κυττάρων. Τέλος, ένα πλήρες πρόγραμμα αποκατάστασης με διατάσεις, αθλητική μάλαξη ή γιόγκα, βοηθάει το σώμα να επανέλθει πιο γρήγορα.
Αγαπημένο ενεργειακό σνακ, πριν την προπόνηση, ψωμί ολικής με ταχίνι και μέλι. Μετά την προπόνηση, ιδιαίτερα αν ήταν δύσκολη, με επιβραβεύω με την αγαπημένη μου πίτσα και κρέπα!
Δεν αποχωρίζομαι ποτέ το αθλητικό μου ρολόι, δεν ακούω ποτέ μουσική στις διαλειμματικές μου προπονήσεις και ευτυχώς ποτέ δεν έχω τραυματιστεί κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή του αγώνα.
Το ωραιότερο σημείο που έχω τρέξει είναι στην Αστυπάλαια. Έκανα σχεδόν το γύρο του νησιού και η θέα με τα χρώματα που έδινε το ηλιοβασίλεμα μαζί με τα αρώματα του νησιού ήταν πανέμορφη ανταμοιβή.
Αποφεύγω να τρέχω στο σκοτάδι κυρίως γιατί ο ελλιπής φωτισμός κουράζει τα μάτια και δυσχεραίνει την προσπάθεια. Ωστόσο, έχει συμβεί κάποιες φορές να κάνω προπόνηση στο σκοτάδι, συνήθως το χειμώνα κάτι Σαββατιάτικα απογεύματα στο στάδιο.
Η θηλυκότητα του αθλήματος έχει σίγουρα αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν. Οι γυναίκες που τρέχουν προσέχουν περισσότερο την εμφάνιση τους όταν θα βγουν για τζόκινγκ. Συνήθως προσπαθούν να έχουν συνδυασμένα τα ρούχα και τα παπούτσια τους με τέτοιο τρόπο που να αναδεικνύουν την θηλυκότητα τους.
Το τρέξιμο έχει μπει δυναμικά στην καθημερινότητά των Ελλήνων τα τελευταία 5 χρόνια . Είναι σίγουρα μια «μόδα» σε άνθιση, αλλά τα στατιστικά είναι πολύ ενθαρρυντικά. Πιστεύω πως θα καταφέρουμε να το εντάξουμε στην κουλτούρα μας και να γίνει τρόπος ζωής, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες.
Ο αθλητής που θαυμάζω είναι ο Mo Farah. Αν και δεν έχει τρομερές επιδόσεις ή παγκόσμια ρεκόρ, είναι πολύ μαχητικός και δεν παρατάει ποτέ την προσπάθεια του μέχρι και το τελευταίο μέτρο. Καταφέρνει πάντα να κερδίζει στο τέλος, με εντυπωσιακά σπριντ.
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
“Dream big, fly high Ελευθερία!”
Επιμέλεια κειμένου: Μάγδα Γκούμα
**Πρόσφατες διακρίσεις:
1η Θέση στον Ημιμαραθώνιο Αθήνας 2018
2η Θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10.000μ. Α/Γ 2018
8η Θέση στους Μεσογειακούς αγώνες στον ημιμαραθώνιο
1η Θέση στα 10.000μ. του Αυθεντικού Μαραθωνίου 2017
1η Θέση στο Ladies Run 2016-2017