Photo: Πηνελόπη Μασούρη
Ρούχα και παπούτσια: adidas
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΕΤΣΑ
Ιδιωτική υπάλληλος, μητέρα δύο παιδιών
Φωτογραφήθηκε στο Ζάππειο
Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΕΕΙ:
Το τρέξιμο μπήκε στη ζωή μου όταν αποφάσισα να κόψω το κάπνισμα, πριν 4,5 χρόνια. Έπρεπε να αντικαταστήσω ένα πάθος μου με ένα άλλο.
Τρέχω να ξεφύγω από ότι δεν μου αρέσει. Τρέχοντας όλα μοιάζουν πιο εύκολα. Ακόμα και τα προβλήματα παίρνουν μικρότερες διαστάσεις.
Ο μεγαλύτερος δρομικός στόχος μου είναι να τρέχω όσο πιο πολλά χρόνια μπορώ στα πιο ψηλά βουνά! Ο επόμενος αγώνας που θα ήθελα να κάνω είναι η υπεραπόσταση των 80 χιλιομέτρων στη Ροδόπη.
Η προσήλωση στον στόχο και η σιγουριά ότι μετά την προπόνηση θα είμαι ψυχικά ξεκούραστη και κυρίως χαρούμενη είναι το μεγαλύτερο μου κίνητρο για να βγω από το σπίτι όταν είμαι κουρασμένη!
Κατά τη διάρκεια του τρεξίματος δεν ακούω μουσική. Ένας φίλος μου είχε πει να “ακούω” το σώμα μου και να επικεντρώνομαι σε αυτό. Ακολούθησα τη συμβουλή του και δεν το μετανιώνω. Εξάλλου όταν τρέχω στο βουνό “ακούω” τη μουσική του. Δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο.
Στο τρέξιμο με ρίχνει μια άσχημη σκέψη ή ένα πρόβλημα, αλλά την ίδια στιγμή η ανάλυσή της ή η λύση του, κατά τη διάρκεια της προπόνησης μπορεί να με ανεβάσει.
Όταν διανύω μεγάλες αποστάσεις, σκέφτομαι τα πάντα. Πρώτα την τροφοδοσία μου και ύστερα όλη τη ζωή μου. Περνάνε από μπροστά μου στιγμές, σκηνές, φίλοι, τα παιδιά μου,παλιοί αγαπημένοι, δυνατά συναισθήματα και καταστάσεις. Ότι πιο δυνατό έχω ζήσει , ξαναγεννιέται.
Ο μεγαλύτερος και πιο δύσκολος αγώνας μου ήταν τον Ιούνιο, ο Olympus marathon. Μοναδική εμπειρία όπου, με τη βοήθεια των θεών , ξεπέρασα φόβο, κούραση, πόνο και κυρίως τον εαυτό μου. Το μυαλό μου νίκησε το σώμα μου και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό.
Το ομορφότερο σημείο που έχω τρέξει είναι στον Όλυμπο. Στο οροπέδιο των Μουσών δίπλα από τον θρόνο του Δία, απλά μου κόπηκε η ανάσα!
Το τρέξιμο λένε είναι μοναχικό άθλημα. Εγώ υποστηρίζω ότι είναι ότι σου κάνει κέφι! Τρέχω μόνη μου όταν το θέλω και με παρέα όταν το χρειάζομαι. Οι δρομικοί μου φίλοι κάνουν τα χιλιόμετρα να μοιάζουν λιγότερα καθώς αναλύουμε ανενόχλητοι και με ανατριχιαστική λεπτομέρεια ό,τι δρομικό μας κατέβει!
Το τρέξιμο είναι η αγάπη μου, αλλά το ορεινό τρέξιμο είναι ο έρωτας μου! Είμαι ερωτευμένη με το βουνό και το τρέξιμο εκεί! Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι αυτό της απόλυτης ελευθερίας. Αυτό κάνει τα ρολόγια να έρχονται, με διαφορά, δεύτερα και καταϊδρωμένα. Δυνατά συναισθήματα σε μαγευτικά μονοπάτια. Αυτό είναι το trail run!
Όταν κάνει πολύ ζέστη ή όταν έχω τελειώσει έναν μεγάλο αγώνα είναι οι μόνες στιγμές ή μέρες που δεν θέλω να βγω για τρέξιμο. Εκεί κάνω στο σώμα μου το δώρο της χαλάρωσης, της ξεκούρασης. Είναι κάτι σαν επιβράβευση.
Όλοι έχουν τρελαθεί με το τρέξιμο γιατί το μόνο που χρειάζεται για να μπεις στον υπέροχο κόσμο του, είναι μια καλή διάθεση κι ένα ζευγάρι παπούτσια!Κι έπειτα…vammos!
ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ:
Αυτό που σε προσδιορίζει ως δρομέα δεν είναι πόσα χιλιόμετρα έτρεξες ή πόσο γρήγορα τα έτρεξες. Αυτό που σε προσδιορίζει ως δρομέα είναι η απόφαση που πήρες να σηκωθείς από τον καναπέ, να δέσεις τα κορδόνια σου, να βγεις από την πόρτα του σπιτιού σου και να πας για τρέξιμο.
Επιμέλεια κειμένου: ΜΑΓΔΑ ΓΚΟΥΜΑ